Categorie: Smartphones

De Interoperable Europe Act: implicaties en impact op de digitale toekomst van de EU

De goedkeuring door de Europese Commissie van de Interoperable Europe Act markeert een belangrijke ontwikkeling in het versterken van de digitale publieke sector van de EU.

Deze wet is bedoeld om een netwerk van onderling verbonden digitale overheidsdiensten te creëren, dat niet alleen de grensoverschrijdende samenwerking versterkt, maar ook de digitale transformatie van Europa versnelt.

In de kern schrijft de wet interoperabiliteitsbeoordelingen voor, waardoor wijzigingen in het IT-systeem in lijn zijn met het Europese interoperabiliteitskader en gedeelde ‘interoperabele Europa-oplossingen’. Transparantie wordt bevorderd via de publicatie van deze beoordelingen, waardoor overheidsdiensten in de richting van uniforme normen worden gestuurd.

Krachtens de wet zijn overheidsinstanties verplicht om interoperabiliteitsoplossingen zoals open-sourcesoftware te delen, met als doel technische en organisatorische hindernissen te slechten die grensoverschrijdende digitale diensten belemmeren.

Het ‘Interoperable Europe Portal’ zal het delen en hergebruiken van deze oplossingen centraliseren, waardoor administratieve processen en grensoverschrijdende dienstverleningsefficiëntie worden gekatalyseerd.

Bovendien zullen bestuursstructuren zoals de ‘Interoperable Europe Board’ en de gemeenschap toezicht houden op de implementatie, terwijl initiatieven zoals regelgevingssandboxen innovatie zullen stimuleren.

De Interoperable Europe Act biedt aanzienlijke kansen voor open data-initiatieven. Door een interoperabel netwerk van digitale overheidsdiensten op te zetten, bevordert het het delen en samenwerken van gegevens, waardoor de creatie van een gemeenschappelijke Europese dataruimte voor de publieke sector wordt vergemakkelijkt.

Open data zullen profiteren van een grotere interoperabiliteit, omdat het de toegang tot en het delen van overheidsgegevens over de grenzen heen gemakkelijker maakt. Deze afstemming op de beginselen van open data zal bijdragen aan grotere transparantie, innovatie en efficiëntie in de digitale publieke sector, ten gunste van burgers en bedrijven in heel Europa.

Interoperabiliteit is een kernkenmerk van een functionerende digitale eengemaakte markt en draagt bij tot een effectievere implementatie van de digitale kenmerken van overheidsbeleid, van justitie tot gezondheidszorg en transport.

Burgers, bedrijven en overheden zullen het grootste deel van de nieuwe regelgeving profiteren als zij gebruik maken van onderling verbonden digitale overheidsdiensten die grensoverschrijdende gegevensuitwisseling vereisen.

Voorbeelden van dergelijke diensten zijn onder meer de wederzijdse erkenning van academische diploma’s of beroepskwalificaties, de uitwisseling van voertuiggegevens voor de verkeersveiligheid, toegang tot socialezekerheids- en gezondheidsgegevens, de uitwisseling van informatie met betrekking tot belastingen, douane, accreditatie van openbare aanbestedingen, digitale rijbewijzen, handelsregisters.

Het opzetten van een samenwerkingskader op meerdere niveaus dat de hoogste digitale overheidsprofessionals uit de lidstaten samenbrengt, evenals een brede gemeenschap van het maatschappelijk middenveld, experts, academici en lokale actoren, om een gemeenschappelijke interoperabiliteitsagenda en een evoluerend ecosysteem van gemeenschappelijke interoperabiliteitsoplossingen te definiëren.

De introductie van verplichte interoperabiliteitsbeoordelingen om openbare diensten ‘interoperabel door ontwerp’ te bouwen. Dit zal overheidsinstanties helpen grensoverschrijdende interoperabiliteitsaspecten al in de ontwerpfase van nieuwe diensten of instrumenten te verkennen en, waar nodig, aan te pakken.

Het ‘Interoperable Europe Portal’, een one-stop-shop om het delen en hergebruiken van hoogwaardige en betrouwbare interoperabiliteitsoplossingen tussen overheidsdiensten aan te moedigen.

Versterkte innovatie- en beleidsondersteuningsmechanismen, waaronder training, regelgevingszandbakken voor beleidsexperimenten, publiek-private GovTech en ondersteuningsprojecten voor beleidsimplementatie, om oplossingen te ontwikkelen, testen en opschalen.

Interoperabiliteit in de publieke sector is het vermogen van overheden om samen te werken en publieke diensten te laten functioneren over grenzen, sectoren en organisatorische grenzen heen. Het speelt een cruciale rol bij het ontwerpen van veilige gegevensstromen en het vermijden van dubbel werk in de publieke dienstverlening.

Bij verschillende crises van de afgelopen jaren heeft de interoperabiliteit van de publieke sector gezorgd voor een betere coördinatie tussen de lidstaten, het mobiliseren van middelen daar waar deze het meest nodig waren, en het snel formuleren van gezamenlijke oplossingen.

De Strategie heeft betrekking op de veiligheid van essentiële diensten zoals ziekenhuizen, energienetwerken en spoorwegen. Het dekt ook de beveiliging van het steeds toenemende aantal verbonden objecten in onze huizen, kantoren en fabrieken.

De Strategie richt zich op het opbouwen van collectieve capaciteiten om te reageren op grote cyberaanvallen en op het samenwerken met partners over de hele wereld om de internationale veiligheid en stabiliteit in cyberspace te waarborgen. Er wordt geschetst hoe een gezamenlijke cybereenheid kan zorgen voor de meest effectieve reactie op cyberdreigingen, waarbij gebruik wordt gemaakt van de collectieve middelen en expertise waarover de EU en de lidstaten beschikken.

Wetgeving en certificering

Richtlijn betreffende maatregelen voor een hoog gemeenschappelijk niveau van cyberbeveiliging in de hele Unie (NIS2-richtlijn)

Bedreigingen op het gebied van de cyberveiligheid zijn bijna altijd grensoverschrijdend, en een cyberaanval op de kritieke faciliteiten van één land kan gevolgen hebben voor de EU als geheel. EU-landen hebben sterke overheidsinstanties nodig die toezicht houden op de cyberveiligheid in hun land en die samenwerken met hun tegenhangers in andere lidstaten door informatie te delen. Dit is vooral belangrijk voor sectoren die van cruciaal belang zijn voor onze samenleving.

De Richtlijn betreffende de beveiliging van netwerk- en informatiesystemen (NIS-richtlijn), die inmiddels door alle landen is geïmplementeerd, waarborgt de oprichting en samenwerking van dergelijke overheidsinstanties. Deze richtlijn is eind 2020 herzien.

Als resultaat van het evaluatieproces werd op 16 december 2020 door de Commissie het voorstel voor een richtlijn betreffende maatregelen voor een hoog gemeenschappelijk niveau van cyberbeveiliging in de hele Unie (NIS2-richtlijn) gepresenteerd.

De richtlijn is in december 2022 gepubliceerd in het Publicatieblad van de Europese Unie en is op 16 januari 2023 in werking getreden. De lidstaten hebben vanaf de inwerkingtreding van de richtlijn 21 maanden de tijd om de bepalingen in hun nationale wetgeving (feitelijke wetgeving) op te nemen. datum: 18 oktober 2024).

ENISA – het EU-agentschap voor cyberbeveiliging

ENISA (European Union Agency for Cybersecurity) is het EU-agentschap dat zich bezighoudt met cyberbeveiliging. Het biedt steun aan de lidstaten, EU-instellingen en bedrijven op belangrijke gebieden, waaronder de implementatie van de NIS-richtlijn.

De Wet Cyberweerbaarheid

Het voorstel voor een verordening inzake cyberbeveiligingseisen voor producten met digitale elementen, bekend als de Cyber Resilience Act, versterkt de cyberbeveiligingsregels om veiliger hardware- en softwareproducten te garanderen.

Wet cyberveiligheid

De Cybersecurity Act versterkt de rol van ENISA. Het agentschap heeft nu een permanent mandaat en is bevoegd om bij te dragen aan het intensiveren van zowel de operationele samenwerking als het crisisbeheer in de hele EU. Het land beschikt ook over meer financiële en personele middelen dan voorheen. Op 18 april 2023 heeft de Commissie een gerichte wijziging van de EU-cyberbeveiligingswet voorgesteld.

Cybersolidariteitswet

Op 18 april 2023 heeft de Europese Commissie de EU Cyber Solidarity Act voorgesteld, om de reactie op cyberdreigingen in de hele EU te verbeteren. Het voorstel omvat een Europees cyberbeveiligingsschild en een alomvattend cybernoodmechanisme om een betere cyberdefensiemethode te creëren.

Certificering

Onze digitale levens kunnen alleen goed functioneren als er een algemeen publiek vertrouwen is in de cyberbeveiliging van IT-producten en -diensten. Het is belangrijk dat we kunnen zien dat een product is gecontroleerd en gecertificeerd om te voldoen aan de hoge cyberveiligheidsnormen. Er zijn momenteel in de hele EU verschillende beveiligingscertificeringsregelingen voor IT-producten. Het zou voor iedereen gemakkelijker en duidelijker zijn om één gemeenschappelijk certificeringssysteem te hebben.

De technologielobby vreest dat de bijgewerkte AVG-regels het aantal klachten over misbruik zullen doen toenemen en de langdurige procedures zullen vertragen.

Wetgevers zullen volgende week (10 april) regels goedkeuren onder de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG) van de EU, bedoeld om de grensoverschrijdende samenwerking tussen nationale gegevensbeschermingsautoriteiten te vergemakkelijken.

De procedureregels, die de Europese Commissie in juli 2023 heeft voorgesteld als aanvulling op de AVG, hebben tot doel ervoor te zorgen dat privacyklachten waarbij meerdere lidstaten betrokken zijn snel worden opgelost en bedrijven meer rechtszekerheid te geven. De regels zijn er tevens op gericht om zowel klagers als partijen tegen wie een onderzoek loopt meer rechten te geven bij geschillen.

Op grond van de AVG, die in 2018 van kracht werd, worden klachten ingediend bij de nationale autoriteiten en – in het geval van bedrijven in de hele EU – naar het land van het hoofdkantoor gestuurd. Voor Big Tech-bedrijven is dit vaak Ierland, wat betekent dat de Ierse toezichthouder het merendeel van de zaken afhandelt.

Bedrijven vrezen echter dat de nieuwe regels hun rechten feitelijk beperken, en beweren dat de betrokkenheid van de verdachte bij de zaken waarschijnlijk zal afnemen.

De AVG zelf wordt deze zomer ook herzien. In een commissierapport zal worden uiteengezet hoe de regels tot nu toe zijn toegepast. Uit een eerder onderzoek uit 2020 is gebleken dat, hoewel de nationale gegevensbeschermingsautoriteiten samenwerken onder het Europees Comité voor gegevensbescherming (EDPB), er nog ruimte voor verbetering is.

Gegevensbeschermingsautoriteiten zelf hebben vaak geklaagd over het gebrek aan middelen om klachten snel af te handelen.

In het digitale tijdperk zijn gegevens de basis geworden van de besluitvorming. De effectiviteit van deze beslissingen hangt echter af van de kwaliteit van de beschikbare gegevens.

Het gegevensopschoningsproces is een cruciale stap. Het omvat het identificeren en corrigeren van fouten, inconsistenties en onnauwkeurigheden in datasets om de nauwkeurigheid en betrouwbaarheid ervan te garanderen.

Door problemen als ontbrekende waarden, dubbele invoer en formatverschillen aan te pakken, verbetert het dataopschoningsproces de integriteit van informatie, wat leidt tot betere analyses en betrouwbare resultaten.

Het dataopschoningsproces is van enorm belang vanwege de cruciale rol die het speelt bij het waarborgen van de nauwkeurigheid, betrouwbaarheid en geloofwaardigheid van de informatie waarop beslissingen worden genomen. In het hedendaagse landschap dat wordt aangedreven door datagedreven inzichten, is de kwaliteit van deze inzichten slechts zo goed als de data zelf.

Het opschonen van gegevens pakt de inherente onvolkomenheden, fouten en inconsistenties aan die van nature voorkomen tijdens het verzamelen en opslaan van gegevens. Als er geen aandacht aan wordt besteed, kunnen deze onvolkomenheden de analyseresultaten vertekenen, besluitvormers misleiden en tot verkeerde conclusies leiden.

Door het systematisch identificeren en corrigeren van problemen zoals duplicaten, irrelevante gegevens, opmaakfouten, uitschieters en ontbrekende waarden, creëert het gegevensopschoonproces een solide basis voor zinvolle analyses en geïnformeerde besluitvorming.

Het belang van dit dataopschoningsproces strekt zich uit over sectoren – van het bedrijfsleven en de financiële sector tot de gezondheidszorg en het onderzoek – waar de nauwkeurigheid van conclusies en strategieën sterk afhangt van de kwaliteit van de onderliggende gegevens.

Het dataopschoningsproces overbrugt de kloof tussen ruwe data en betrouwbare inzichten en zorgt ervoor dat de informatie die onze acties aanstuurt zo nauwkeurig en betrouwbaar mogelijk is.

Duplicaten en irrelevante gegevens zijn twee veel voorkomende boosdoeners die de integriteit van uw gegevensanalyse aanzienlijk in gevaar kunnen brengen. Ze vertekenen niet alleen de resultaten, maar verbruiken ook waardevolle bronnen op het gebied van opslag en verwerkingskracht.

Om deze problemen te bestrijden, is de eerste stap van het gegevensopschoningsproces het verwijderen van duplicaten of het ontdubbelen van gegevens. Door identieke of vrijwel identieke records te identificeren en te elimineren, creëert u een schone dataset die de ware reikwijdte van uw informatie weerspiegelt.

Om dit te bereiken worden unieke identificatiegegevens zoals unieke ID’s, tijdstempels of combinaties van attributen gebruikt. Dit proces stroomlijnt uw gegevens, verbetert de nauwkeurigheid ervan en vermindert redundantie.

Nauwkeurigere vormen van gegevensopschoning vormen aanzienlijke belemmeringen voor effectieve analyses. Om deze hindernissen te overwinnen, is het essentieel om gegevens te standaardiseren en opmaak te corrigeren.

Dit gegevensopschoningsproces omvat het harmoniseren van diverse gegevensformaten, zoals datums en cijfers, waardoor uniformiteit in de hele dataset wordt gewaarborgd. Bovendien verbetert het verifiëren van consistente eenheden en het corrigeren van typografische fouten de nauwkeurigheid en betrouwbaarheid van de gegevens verder.

Deze nauwgezette aandacht voor detail elimineert discrepanties en vergemakkelijkt een naadloze integratie en vergelijking tussen verschillende datapunten. Tools voor het opschonen van gegevens stroomlijnen processen en verbeteren de nauwkeurigheid en efficiëntie.

Uitschieters, datapunten die aanzienlijk verschillen van de rest, bezitten de kracht om analyses te vertekenen en modellen te beïnvloeden. Het is van cruciaal belang om deze problemen op de juiste manier aan te pakken op het gebied van het opschonen van gegevens.

De eerste stap in het gegevensopschoningsproces omvat de detectie van uitschieters, waarbij onderscheid wordt gemaakt tussen foutieve invoer en legitieme afwijkingen. Dit vraagt om een genuanceerd begrip van de datacontext.

Eenmaal geïdentificeerd, ontstaan er drie opties: ze verwijderen voor een nauwkeurigere weergave, hun waarden aanpassen om hun impact te minimaliseren, of ze afzonderlijk analyseren om unieke inzichten te verkrijgen.

Dit besluitvormingsproces helpt de statistische integriteit te behouden, terwijl rekening wordt gehouden met uitzonderlijke gevallen. Door zorgvuldig om te gaan met uitschieters wordt de analyse robuuster en beter afgestemd op de complexiteit van de praktijk.

Ontbrekende gegevens, een veelvoorkomend probleem bij data-analyse, kunnen de nauwkeurigheid van de inzichten ondermijnen. Bij het verwerken van ontbrekende gegevens is een strategische aanpak nodig om dit probleem aan te pakken. Begin met het begrijpen van de aard van de ontbrekende informatie: is deze willekeurig of systematisch?

Dit onderscheid is bepalend voor de handelwijze. Als er sprake is van vermissing willekeurig zijn, overweeg dan om imputatietechnieken te gebruiken die ontbrekende waarden schatten op basis van bestaande gegevenspatronen. Als alternatief kan het nodig zijn om de overeenkomstige rijen of kolommen te verwijderen voor gevallen met overmatig ontbrekende gegevens.

Deze zorgvuldige aanpak garandeert de volledigheid van de gegevens en maakt de weg vrij voor een uitgebreidere en betrouwbaardere analyse die rekening houdt met de complexiteit van gegevens uit de echte wereld. Er bestaan verschillende tools voor het opschonen van gegevens om informatie te valideren, corrigeren en verrijken.

Voorafgaand aan de analyse is het uitvoeren van een gegevenskwaliteitscontrole van het grootste belang. Valideer de nauwkeurigheid van de gegevens door deze te vergelijken met betrouwbare bronnen. Bevestig dat de gegevens overeenkomen met de verwachtingen en logische redenering. Gebruik gegevensopschonings- en validatietechnieken om afwijkingen aan het licht te brengen die de resultaten kunnen vertekenen.

Dit zorgvuldige proces voor het opschonen en valideren van gegevens zorgt ervoor dat een analyse op een solide basis rust, waardoor het vertrouwen in de betrouwbaarheid van de inzichten en beslissingen wordt vergroot.

Zorg ervoor dat de gegevens de belangrijkste kenmerken bezitten: nauwkeurigheid (juiste waarden), volledigheid (geen ontbrekende waarden), consistentie (uniforme formaten), betrouwbaarheid (betrouwbare bronnen), tijdigheid (actueel) en relevantie (relevant voor analysedoelen) – trefwoorden: componenten van datakwaliteit, data-integriteit, betrouwbare data.

Samenwerking is de sleutel. Communiceer regelmatig met belanghebbenden om inzicht te krijgen in de gegevensvereisten en verwachtingen. Betrek domeinexperts om afwijkingen te identificeren. Houd iedereen op de hoogte van het dataopschoningsproces en de beslissingen.

Het dataopschoningsproces biedt een reeks waardevolle voordelen die de kwaliteit en betrouwbaarheid van uw datagestuurde inspanningen aanzienlijk verbeteren:

Door fouten en inconsistenties te verwijderen, zorgt het gegevensopschoonproces ervoor dat de inzichten uit de gegevens nauwkeurig en betrouwbaar zijn. Deze nauwkeurigheid vertaalt zich rechtstreeks in beter geïnformeerde besluitvorming.

Schone data vormt de basis voor betrouwbare beslissingen. Wanneer gegevens vrij zijn van fouten en rommel, kunnen we vol vertrouwen strategieën formuleren en middelen toewijzen op basis van solide informatie.

Nauwkeurige gegevens zijn essentieel voor taken als machine learning. Schone data verbeteren de nauwkeurigheid van modellen, wat leidt tot betere voorspellingen en resultaten.

Schone data vergroot de geloofwaardigheid van rapporten en analyses. Belanghebbenden kunnen op uw informatie vertrouwen, waardoor sterkere relaties en geïnformeerde samenwerkingen worden bevorderd.

Het opschoningsproces van gegevens lijkt misschien tijdrovend, maar het bespaart op de lange termijn tijd en middelen. Doordat we minder moeite hoeven te doen om fouten te corrigeren en gebrekkige gegevens opnieuw te analyseren.

In gereguleerde sectoren zijn nauwkeurige gegevens niet alleen een voordeel, maar ook een noodzaak. Door het opschonen en valideren van gegevens kunt u voldoen aan de normen voor gegevenskwaliteit en nalevingsvereisten.

Het opslag- en gegevensopschoningsproces is efficiënter na het schonen waardoor de opslagkosten worden verlaagd en de uitgaven voor gegevensverwerking worden geoptimaliseerd.

Positieve klantervaring: Schone data zorgen voor nauwkeurige communicatie en diensten op maat, waardoor de klanttevredenheid en loyaliteit verbeteren.

Soepele gegevensintegratie: het gegevensopschoonproces zorgt voor consistentie bij het combineren van gegevens uit verschillende bronnen, waardoor integratieproblemen en fouten worden voorkomen.

Zelfverzekerde communicatie: Met schone data kunt u vol vertrouwen op inzichten en bevindingen communiceren, wetende dat de informatie accuraat en betrouwbaar is.

Er bestaat geen unieke definitie van kunstmatige intelligentie (AI), maar de term wordt vaak gebruikt om te verwijzen naar computer-systemen die functies uitvoeren die gewoonlijk door menselijke capaciteiten worden uitgevoerd. AI kan vragen stellen, hypothesen ontdekken en testen, en automatisch beslissingen nemen op basis van geavanceerde analyses die op uitgebreide datasets werken.

Machine learning is een subcategorie van AI, waarbij computers het vermogen hebben om van gegevens te leren via geschikte algoritmen, waardoor computers verborgen patronen (correlaties) in gegevens kunnen identificeren zonder dat ze daarvoor daadwerkelijk zijn geprogrammeerd, om een concrete taak uit te voeren.

Big Data Analytics (BDA) verwijst gewoonlijk naar grote hoeveelheden gegevens die kunnen worden gegenereerd, verwerkt en in toenemende mate kunnen worden gebruikt door digitale hulpmiddelen en informatiesystemen voor het maken van voorspellende, beschrijvende en prescriptieve analyses.

Deze mogelijkheid wordt aangedreven door de toegenomen beschikbaarheid van gestructureerde gegevens, de mogelijkheid om ongestructureerde gegevens te verwerken, toegenomen mogelijkheden voor gegevensopslag en vooruitgang in rekenkracht.

In de huidige digitale samenleving is er echter een toenemende beschikbaarheid van nieuwe bronnen en soorten gegevens (bijvoorbeeld IoT-gegevens, beeldgegevens of sociale-mediagegevens), die kunnen worden verwerkt door steeds krachtigere en complexere algoritmen, waaronder AI-systemen, wat verschillende kansen met zich meebrengt. , maar ook enkele uitdagingen.

De toepassing van kunstmatige intelligentie op alle gebieden brengt specifieke kansen en uitdagingen met zich mee.

De belangrijkste voordelen van het gebruik van kunstmatige intelligentie zijn:

• efficiëntere en geautomatiseerde processen
• nauwkeurigheid van de voorspelling
• meer gepersonaliseerde producten en diensten

Enkele van de uitdagingen die voortvloeien uit het gebruik van kunstmatige intelligentie zijn:

• problemen met transparantie en verklaarbaarheid
• de potentiële impact van sommige AI-gebruiksscenario’s op de eerlijke behandeling van consumenten
• beperkte financiële inclusie van consumenten met een hoog risico of kwetsbare consumenten

Data speelt een fundamentele en onmisbare rol in systemen voor kunstmatige intelligentie (AI). Het fungeert als de levensader die machine learning-algoritmen voedt, waardoor ze patronen kunnen leren, voorspellingen kunnen doen en inzichten kunnen genereren.

De maatschappelijke impact van AI brengt tal van uitdagingen met zich mee. Het opbouwen van vertrouwen vereist het opzetten van kaders, richtlijnen en mechanismen om deze problemen aan te pakken. Het is duidelijk dat het begrijpen en voorkomen van gegevensmisbruik van cruciaal belang is. Actie is noodzakelijk, en een duidelijk, verenigd, mondiaal traject dat zich richt op gegevensprivacy en -integriteit is van cruciaal belang.

In januari 2024 trad de Europese Datawet (de EU Data Act) in werking, waarmee een nieuw tijdperk in databeheer in alle sectoren van de Europese Unie (EU) werd ingeluid.

De EU Data Act is bedoeld om de eerlijkheid bij de waardetoevoeging te bevorderen, een concurrerende datamarkt te bevorderen, innovatie te stimuleren en de toegankelijkheid van data te verbeteren. Hoewel de nadruk in de eerste plaats ligt op industriële, niet-persoonlijke gegevens, is het relevant voor overwegingen op het gebied van gegevensbescherming.

De EU Data Act introduceert veranderingen, zoals het verlenen van toegang en gebruiksrechten aan gebruikers en derden tot gegevens van verbonden apparaten, het uitbreiden van de toegang tot beperkte gegevens voor specifieke groepen, en het instellen van nieuwe compensatie-, portabiliteit- en overdrachtsgaranties voor niet-persoonlijke gegevens. Het navigeren door de EU-Datawet brengt echter uitdagingen met zich mee, waaronder het waarborgen van consistentie met de AVG, het afstemmen op andere bestaande instrumenten en het aanpakken van potentiële conflicten met contractuele rechten, concurrentievermogen en rechten ter bescherming van handelsgeheimen.

De EU-Datawet verplicht ‘gegevenshouders’ (gedefinieerd als natuurlijke of rechtspersonen, bijvoorbeeld mensen en bedrijven) om persoonlijke en niet-persoonlijke gegevens te delen die worden verkregen, gegenereerd of verzameld van gegevensontvangers (gedefinieerd als natuurlijke of rechtspersonen aan wie gegevenshouders stellen gegevens voor commerciële doeleinden beschikbaar aan niet-gebruikers), door middel van ‘verbonden producten’, ‘gerelateerde diensten’ en ‘virtuele assistenten’.

De EU-Datawet heeft een extraterritoriale reikwijdte. Het is, ongeacht de plaats van vestiging, van toepassing op een verscheidenheid aan entiteiten:

Fabrikanten van verbonden producten – b.v. verbonden auto’s, slimme apparaten voor thuisgebruik, medische apparatuur en aanbieders van aanverwante diensten, wanneer dergelijke producten en diensten in de EU op de markt worden gebracht.

Publieke lichamen van EU-lidstaten of instellingen, agentschappen of organen van de EU die gegevenshouders verzoeken gegevens beschikbaar te stellen in geval van uitzonderlijke behoeften (bijvoorbeeld openbare noodsituaties).

Aanbieders van gegevensverwerkingsdiensten – met name clouddiensten zoals SaaS, PaaS, IaaS zoals geregeld in de EU-cloudstrategie, en aanbieders van edge-diensten zoals opgenomen in de Europese strategie voor data – die dergelijke diensten aanbieden aan klanten in de Unie.

Deelnemers aan dataruimtes, verkopers van applicaties die slimme contracten gebruiken en personen wier handel, bedrijf of beroep de inzet van slimme contracten voor anderen inhoudt.

Toegang tot data. Op verzoek van een gegevensontvanger moeten de gegevenshouders toegang verlenen tot bepaalde gegevens.

Gegevens delen met derde partijen. Gegevenshouders zijn verplicht om gegevens ter beschikking te stellen aan derden op grond van overeenkomsten voor het delen van gegevens.

Het delen van gegevens met overheidsinstanties. Gegevenshouders zijn verplicht gegevens ter beschikking te stellen aan publieke instanties in geval van publieke calamiteiten.

Ontwerpvereisten en transparantie. Verplichtingen voor fabrikanten om hun producten zo te ontwerpen dat gegevens die door die producten worden gegenereerd of vastgelegd, gratis en idealiter rechtstreeks beschikbaar zijn voor gebruikers van het product.

Onwettige internationale toegang en overdracht door de overheid. Het voorkomen van toegang en overdracht door internationale overheden en overheden van derde landen van niet-persoonlijke gegevens die in de EU worden bewaard, wat een conflict met het EU-recht zou kunnen veroorzaken.

In tegenstelling tot de AVG, die zich beperkt tot persoonsgegevens, is de EU-Gegevenswet van toepassing op zowel persoonsgegevens als niet-persoonsgegevens, waardoor het toepassingsgebied ervan breder is.

De EU-Datawet maakt echter duidelijk dat deze geen afbreuk doet aan de AVG, die de bevoegdheden en bevoegdheden van toezichthoudende autoriteiten en de rechten van betrokkenen omvat. Wanneer persoonlijke gegevens worden gegenereerd uit verbonden producten of gerelateerde diensten, moet dus worden voldaan aan de vereisten van zowel de Datawet als de AVG.

Hoewel de EU-Datawet op 11 januari 2024 in werking is getreden, begint de toepasbaarheid op 12 september 2025.

Deze deadline is ook van toepassing op lidstaten die de Europese Commissie informeren over nationale regels met betrekking tot boetes voor niet-naleving, evenals de vrijgave door de Europese Commissie van niet-bindende modelcontractvoorwaarden over gegevenstoegang en -gebruik, en de niet-bindende standaardcontractbepalingen voor cloud computing-contracten. .

Bepalingen over ontwerp- en productievereisten en oneerlijke contractvoorwaarden hebben de implementatiedata gespreid. Deze omvatten:

De bepaling over ontwerp- en productievereisten voor vereenvoudigde gegevenstoegang is van toepassing op verbonden producten en aanverwante diensten die na 12 september 2026 op de markt worden gebracht.

Bepalingen over oneerlijke contractuele bedingen zijn van toepassing op contracten die na 12 september 2025 zijn gesloten. Dergelijke bepalingen zijn vanaf 12 september 2027 van toepassing op specifieke contracten die op of vóór 12 september 2025 zijn gesloten.

Bepalingen met betrekking tot wettelijke verplichtingen op het gebied van het delen van gegevens zijn van toepassing op het EU-recht of de nationale wetgeving die in overeenstemming daarmee is aangenomen en die na 12 september 2025 in werking treedt.

De EU Data Act markeert een transformatieve stap in data governance, emp met het oog op toegankelijkheid, eerlijkheid en innovatie. Het navigeren door de bepalingen ervan en het afstemmen op bestaande regelgeving brengt uitdagingen met zich mee, maar de impact van de EU Data Act op de datadynamiek binnen de EU kan niet genoeg worden benadrukt. Terwijl bedrijven en entiteiten zich aan deze veranderingen aanpassen, ontstaat er een transparanter, competitiever en toegankelijker datalandschap.

Gegevens zijn een essentiële hulpbron voor groei, concurrentievermogen, innovatie, werkgelegenheid en vooruitgang. In de toekomst zal de ontwikkeling van datagestuurde applicaties verschillende voordelen opleveren: 

• verbetering van de gezondheidszorg
• creëren van veiligere en schonere transportsystemen
• nieuwe producten en diensten
• verlaging van de kosten van openbare diensten
• verbetering van duurzaamheid en energie efficiëntie

De Datastrategie heeft tot doel een markt voor het delen van data tot stand te brengen die het mondiale concurrentievermogen en de soevereiniteit op het gebied van gegevens zal waarborgen. Dit zal leiden tot de totstandbrenging van gemeenschappelijke dataruimten.

Dat zorgt ervoor dat er meer gegevens beschikbaar komen voor gebruik in de economie en de samenleving, terwijl de bedrijven en individuen die de gegevens genereren onder controle worden gehouden.

Om de mondiale data-economie verder te waarborgen, is de datastrategie bedoeld om:

• wetgevingsmaatregelen vaststellen inzake gegevensgovernance, toegang en hergebruik. Bijvoorbeeld voor het delen van gegevens tussen bedrijven en overheden ten behoeve van het algemeen belang;
• gegevens op ruimere schaal beschikbaar te maken door hoogwaardige openbare datasets open te stellen en het hergebruik ervan toe te staan;
• te investeren met grote impact voor de ontwikkeling van infrastructuur voor gegevensverwerking, instrumenten voor het delen van gegevens, architecturen en governancemechanismen voor het bloeien van gegevensuitwisseling en voor de federatie van energie-efficiënte en betrouwbare cloudinfrastructuren en aanverwante diensten;
• toegang tot veilige, eerlijke en concurrerende clouddiensten mogelijk maken door het opzetten van een aanbestedingsmarkt voor gegevensverwerkingsdiensten te vergemakkelijken en duidelijkheid te scheppen over het toepasselijke regelgevingskader voor cloudregels voor cloudregels.

Een cruciale rol bij het leggen van de basis voor de verwezenlijking van de doelstellingen van de datastrategie:

• De Data Governance Act 
  (DGA) is een uitgebreid instrument dat is ontworpen om toezicht te houden op het hergebruik van openbare of beschermde gegevens in verschillende sectoren. Het doel is het delen van gegevens te vergemakkelijken door nieuwe entiteiten die bekend staan als gegevensbemiddelaars te reguleren en het delen van gegevens om altruïstische redenen te bevorderen. De DGA heeft betrekking op zowel persoonsgegevens als niet-persoonsgebonden gegevens, waarbij de Algemene Verordening Gegevensbescherming 
  (AVG) van toepassing is wanneer het om persoonsgegevens gaat. De opname van ingebouwde waarborgen, naast de AVG, is bedoeld om het vertrouwen in het delen en hergebruik van gegevens te vergroten. Deze vertrouwensopbouw is cruciaal voor het vergroten van de beschikbaarheid van gegevens in de markt.
• De Datawet is een pijler van de datastrategie. Het belangrijkste doel een leidende rol in de data-economie door het potentieel van de steeds toenemende hoeveelheid industriële gegevens te benutten, teneinde de economie en samenleving ten goede te komen. 

De openbare raadpleging over de Europese datastrategie liep van 19 februari tot en met 31 mei 2020. In het samenvattende verslag wordt de balans opgemaakt van de bijdragen en worden voorlopige trends gepresenteerd die daaruit voortkomen, waarbij de nadruk ligt op kwantitatieve aspecten.

De Commissie heeft ook een openbare raadpleging gehouden over de Data Act, een belangrijk onderdeel van de datastrategie. Het samenvattende verslag geeft een overzicht van de bijdragen. Evenzo heeft de Commissie een raadpleging van het mkb-panel 2019 over het delen van B2B-gegevens gestart na de publicatie van de richtsnoeren voor het delen van gegevens in de particuliere sector

De mededeling van 2018 „Naar een gemeenschappelijke Europese gegevensruimte” was een alomvattende aanpak van de herbruikbaarheid van gegevens in alle sectoren. Het betrof open gegevens uit de publieke sector, wetenschappelijke onderzoeksgegevens en het delen van gegevens tussen bedrijven (B2B) en Business-to-government (B2G). Het resultaat van de dialoog van 2017 over de opbouw van een Europese data-economie , die in de mededeling van 2018 is verwerkt.

Er zijn momenteel niet voldoende gegevens uit de particuliere sector beschikbaar voor gebruik door de publieke sector om de empirisch onderbouwde beleidsvorming en publieke diensten zoals mobiliteitsbeheer of het vergroten van de reikwijdte en actualiteit van officiële statistieken te verbeteren, en dus hun relevantie in de context van nieuwe maatschappelijke ontwikkelingen.

De aanbevelingen omvatten onder meer het opzetten van nationale structuren voor het delen van B2G-gegevens, de ontwikkeling van passende prikkels om een cultuur voor het delen van gegevens te creëren, en de suggestie om een EU-regelgevingskader te onderzoeken om de belangen van de publieke sector te besturen. hergebruik voor het algemeen belang van gegevens in particulier bezit.

Het delen van gegevens tussen overheidsinstanties is net zo belangrijk. Het kan een aanzienlijke bijdrage leveren aan het verbeteren van de beleidsvorming en de openbare dienstverlening, maar ook aan het verminderen van de administratieve lasten voor bedrijven die actief zijn op de interne markt (het ‘eenmalige’ principe).

Onevenwichtigheden in marktmacht: Naast de hoge concentratie in het aanbieden van clouddiensten en data-infrastructuren zijn er ook marktonevenwichtigheden met betrekking tot de toegang tot en het gebruik van data, bijvoorbeeld als het gaat om de toegang tot data door het MKB.

Een voorbeeld hiervan komt van grote onlineplatforms, waar een klein aantal spelers grote hoeveelheden gegevens kan verzamelen, waardoor belangrijke inzichten en concurrentievoordelen kunnen worden verkregen uit de rijkdom en verscheidenheid van de gegevens die zij bezitten.

Dit kan op zijn beurt de betwistbaarheid van markten in specifieke gevallen beïnvloeden niet alleen de markt voor dergelijke platformdiensten, maar ook de verschillende specifieke markten voor goederen en diensten die door het platform worden bediend, vooral als het platform zelf actief is op dergelijke gerelateerde markten.

De hoge mate van marktmacht die voortvloeit uit het ‘datavoordeel’ kan grote spelers in staat stellen de regels op het platform te bepalen en eenzijdig voorwaarden op te leggen voor de toegang en het gebruik van data, of zelfs het benutten van een dergelijk ‘machtsvoordeel’ mogelijk te maken bij de ontwikkeling van nieuwe diensten en uitbreiden naar nieuwe markten.

Ook in IoT kunnen onevenwichtigheden ontstaan in haar situaties, bijvoorbeeld met betrekking tot de toegang tot co-gegenereerde IoT-gegevens van industriële en consumentenapparatuur.

Interoperabiliteit en kwaliteit van data: Interoperabiliteit en kwaliteit van data, evenals hun structuur, authenticiteit en integriteit, zijn van cruciaal belang voor de exploitatie van de datawaarde, vooral in de context van de inzet van AI.

Producenten en gebruikers van gegevens hebben aanzienlijke interoperabiliteitsproblemen geïdentificeerd die de combinatie van gegevens uit verschillende bronnen binnen sectoren, en nog meer tussen sectoren, belemmeren.

De toepassing van gestandaardiseerde en gedeelde compatibele formaten en protocollen voor het verzamelen en verwerken van gegevens uit verschillende bronnen op een coherente en interoperabele manier in alle sectoren en verticale markten moet worden aangemoedigd via het voortschrijdende plan voor ICT-standaardisatie en (wat betreft openbare diensten) een versterkte Europese Interoperabiliteitskader.

Er zijn oproepen geweest om het beheer van datagebruik in de samenleving en de economie verder te versterken. Om deze dataruimtes operationeel te maken zijn organisatorische benaderingen en structuren (zowel publiek als privaat) nodig die datagedreven innovatie mogelijk maken op basis van het bestaande wettelijke kader.

Data-infrastructuren en technologieën: De digitale transformatie van de EU-economie hangt af van de beschikbaarheid en het gebruik van veilige, energie-efficiënte, betaalbare en hoogwaardige dataverwerkingscapaciteiten, zoals die worden aangeboden door cloudinfrastructuren en -diensten, zowel in datacentra als op internet. de rand. In dit perspectief moet de EU haar technologische afhankelijkheden in deze strategische infrastructuren, die centraal staan in de data-economie, verkleinen.

Er blijven echter problemen bestaan aan zowel de aanbod- als de vraagzijde van de cloud.

In de EU gevestigde cloudproviders hebben slechts een klein aandeel in de cloudmarkt, waardoor de EU in hoge mate afhankelijk is van externe providers, kwetsbaar is voor externe databedreigingen en onderhevig is aan een verlies aan investeringspotentieel voor de Europese digitale industrie in de dataverwerkingsmarkt;

Dienstverleners die in de EU actief zijn, kunnen ook onderworpen zijn aan wetgeving van derde landen, wat het risico met zich meebrengt dat gegevens van EU-burgers en bedrijven toegankelijk worden gemaakt door rechtsgebieden van derde landen die in strijd zijn met het gegevensbeschermingskader van de EU. Er zijn met name zorgen geuit over verschillende Chinese wetten met betrekking tot cyberveiligheid en nationale inlichtingen.

Terwijl de wetgeving van derde landen, zoals de Amerikaanse CLOUD Act, gebaseerd is op redenen van openbaar beleid, zoals de toegang van rechtshandhavingsinstanties tot gegevens voor strafrechtelijk onderzoek, roept de toepassing van de wetgeving van buitenlandse rechtsgebieden legitieme zorgen op bij Europese bedrijven, burgers en overheden over rechtsonzekerheid en naleving met de toepasselijke EU-wetgeving, zoals regels voor gegevensbescherming.

De EU treedt op om dergelijke zorgen weg te nemen door middel van wederzijds voordelige internationale samenwerking, zoals het voorgestelde EU-VS-verdrag. Overeenkomst om de grensoverschrijdende toegang tot elektronisch bewijsmateriaal te vergemakkelijken, het risico op wetsconflicten te verminderen en duidelijke waarborgen in te voeren voor de gegevens van EU-burgers en bedrijven.

De EU werkt ook op multilateraal niveau, onder meer in de context van de Raad van Europa, aan de ontwikkeling van gemeenschappelijke regels voor de toegang tot elektronisch bewijsmateriaal, gebaseerd op een hoog niveau van bescherming van fundamentele en procedurele rechten.

Er bestaat onzekerheid over de naleving door cloudserviceproviders van belangrijke EU-regels en -normen, bijvoorbeeld op het gebied van gegevensbescherming.

Micro-ondernemingen en kleine en middelgrote ondernemingen lijden economische schade als gevolg van contractgerelateerde problemen, b.v. niet-naleving van het contract of oneerlijke contractvoorwaarden.

Verschillende problemen weerhouden de EU ervan haar potentieel in de data-economie te verwezenlijken.

Fragmentatie tussen de lidstaten is een groot risico voor de visie van een gemeenschappelijke Europese dataruimte en voor de verdere ontwikkeling van een echte interne markt voor data.

Een aantal lidstaten is begonnen met aanpassingen van hun rechtskader, zoals het gebruik van gegevens in particulier bezit door overheidsinstanties, gegevensverwerking voor wetenschappelijke onderzoeksdoeleinden of aanpassingen aan het mededingingsrecht.

Anderen beginnen pas te onderzoeken hoe ze de kwesties die op het spel staan, kunnen aanpakken. De opkomende verschillen onderstrepen het belang van gemeenschappelijk optreden om de omvang van de interne markt te benutten.

De waarde van data ligt in het gebruik en hergebruik ervan. Momenteel zijn er niet voldoende gegevens beschikbaar voor innovatief hergebruik, ook voor de ontwikkeling van kunstmatige intelligentie. De problemen kunnen worden gegroepeerd op basis van wie de gegevenshouder en wie de gegevensgebruiker is, maar zijn ook afhankelijk van de aard van de betrokken gegevens (dat wil zeggen persoonlijke gegevens, niet-persoonlijke gegevens of gemengde datasets die deze twee combineren).

Verschillende kwesties hebben betrekking op de beschikbaarheid van gegevens voor het algemeen belang.

Gegevens voor het algemeen belang: gegevens worden door de samenleving gecreëerd en kunnen dienen om noodsituaties, zoals overstromingen en bosbranden, te bestrijden, om ervoor te zorgen dat mensen langer en gezonder kunnen leven, om openbare diensten te verbeteren en om de aantasting van het milieu en de klimaatverandering aan te pakken en waar nodig en evenredig, om een efficiëntere strijd tegen de misdaad te garanderen.

Door de publieke sector gegenereerde gegevens en de gecreëerde waarde moeten beschikbaar zijn voor het algemeen belang door ervoor te zorgen, onder meer via preferentiële toegang, dat deze gegevens worden gebruikt door onderzoekers, andere publieke instellingen, bedrijven of start-ups.

Ook data uit de private sector kunnen als publieke goederen een belangrijke bijdrage leveren. Het gebruik van geaggregeerde en geanonimiseerde data uit sociale media kan bijvoorbeeld een effectieve manier zijn om de rapportages van huisartsen aan te vullen in geval van een epidemie.

De onlangs herziene Open Data-richtlijn en andere sectorspecifieke wetgeving zorgen ervoor dat de publieke sector meer van de gegevens die zij produceert gemakkelijk beschikbaar maakt voor gebruik, met name door het MKB, maar ook voor het maatschappelijk middenveld en de wetenschappelijke gemeenschap, in de raamwerk van onafhankelijke evaluaties van het overheidsbeleid.

Overheden kunnen echter meer doen. Hoogwaardige datasets zijn vaak niet in de hele EU onder dezelfde omstandigheden beschikbaar, wat ten koste gaat van het gebruik van de data door kleine en middelgrote bedrijven die zich deze fragmentatie niet kunnen veroorloven. Tegelijkertijd worden gevoelige gegevens (bijvoorbeeld gezondheidsgegevens) in openbare databases vaak niet beschikbaar gesteld voor onderzoeksdoeleinden, bij gebrek aan capaciteit of mechanismen die het mogelijk maken specifieke onderzoeksacties te ondernemen op een manier die in overeenstemming is met de regels voor de bescherming van persoonsgegevens.

Ondanks het economische potentieel is het delen van data tussen bedrijven nog niet op voldoende schaal van de grond gekomen. Dit is te wijten aan een gebrek aan economische prikkels (waaronder de angst om een concurrentievoordeel te verliezen), een gebrek aan vertrouwen tussen marktdeelnemers dat de gegevens zullen worden gebruikt in overeenstemming met contractuele afspraken, onevenwichtigheden in de onderhandelingsmacht, de angst voor verduistering van de gegevens door derden, en een gebrek aan juridische duidelijkheid over wie wat met de gegevens mag doen (bijvoorbeeld voor gecocreëerde gegevens, met name IoT-gegevens).

Welke stappen zijn er sinds 2014 al gezet. Met de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG) heeft de EU een solide raamwerk voor digitaal vertrouwen gecreëerd. Andere initiatieven die de ontwikkeling van de data-economie hebben bevorderd zijn de verordening inzake het vrije verkeer van niet-persoonlijke gegevens, de Cybersecurity en de Open Data-richtlijn.

Door het gebruik van data te maken om betere beslissingen te nemen. Het is des te dwingender om de kansen die data biedt voor sociale verbetering te grijpen economisch goed, omdat gegevens – in tegenstelling tot de meeste economische hulpbronnen – vrijwel kosteloos kunnen worden gerepliceerd en het gebruik ervan door één persoon of organisatie het gelijktijdige gebruik door een andere persoon of organisatie niet verhindert.

Dat potentieel moet worden ingezet om tegemoet te komen aan de behoeften van individuen en zo waarde te creëren voor de economie en de samenleving. Om dit potentieel te benutten, is het nodig om te zorgen voor een betere toegang tot gegevens en een verantwoord gebruik ervan.

Door een aantrekkelijk beleidsklimaat te creëren, zodat het aandeel van data-economie – gegevens die in Europa worden opgeslagen, verwerkt en waardevol worden gebruikt – op zijn minst overeenkomt met het economische gewicht ervan, niet door fiat maar door keuze. Het doel is om een gemeenschappelijke dataruimte te creëren – een echte interne markt voor data, open voor data van over de hele wereld – waar zowel persoonlijke als niet-persoonlijke gegevens, inclusief gevoelige bedrijfsgegevens, veilig zijn en bedrijven ook gemakkelijk toegang hebben tot een vrijwel oneindige hoeveelheid hoogwaardige industriële data, die de groei stimuleert en waarde creëert, terwijl de menselijke koolstof- en ecologische voetafdruk tot een minimum wordt beperkt.

Daartoe moet passende wetgeving en bestuur gecombineerd worden om de beschikbaarheid van gegevens te garanderen, met investeringen in normen, instrumenten en infrastructuren, evenals met bevoegdheden voor de omgang met gegevens. Deze gunstige context, die prikkels en keuzemogelijkheden bevordert, zal ertoe leiden dat er meer gegevens worden opgeslagen en verwerkt.

Deze dataruimte zal bedrijven de mogelijkheid bieden om voort te bouwen op de schaal van de interne markt. Gemeenschappelijke regels en efficiënte handhavingsmechanismen moeten ervoor zorgen dat:

-gegevens kunnen binnen en tussen sectoren stromen;

-De regels en waarden, met name de bescherming van persoonsgegevens, de wetgeving inzake consumentenbescherming en het mededingingsrecht, worden volledig gerespecteerd;

-de regels voor de toegang tot en het gebruik van data eerlijk, praktisch en duidelijk zijn, en er zijn duidelijke en betrouwbare mechanismen voor databeheer; er is een open, maar assertieve benadering van internationale datastromen, gebaseerd op Europese waarden.

De genoemde stappen om toegang tot data mogelijk te maken moeten worden aangevuld met een bredere strategie voor de data-agile economie. Dataruimten moeten een ecosysteem (van bedrijven, het maatschappelijk middenveld en individuen) bevorderen dat nieuwe producten en diensten creëert op basis van beter toegankelijke gegevens.

Beleid kan de vraag naar op data gebaseerde oplossingen vergroten, zowel door het vergroten van het eigen vermogen van de publieke sector om data te gebruiken voor besluitvorming en openbare diensten, als door het actualiseren van regelgeving en sectoraal beleid om de kansen te weerspiegelen die door data worden geboden en ervoor te zorgen dat deze niet in stand blijven. negatieve prikkels voor productief datagebruik.

Het functioneren van de dataruimte zal afhangen van het vermogen om te investeren in technologieën en infrastructuren van de volgende generatie, evenals in digitale competenties zoals datageletterdheid. Dit zal op zijn beurt de technologische soevereiniteit op het gebied van sleuteltechnologieën en infrastructuren voor de data-economie vergroten.

De infrastructuren moeten de oprichting ondersteunen van datapools die Big Data-analyse en machinaal leren mogelijk maken, op een manier die in overeenstemming is met de wetgeving inzake gegevensbescherming en het mededingingsrecht, waardoor de opkomst van datagestuurde ecosystemen mogelijk wordt gemaakt. Deze pools kunnen gecentraliseerd of gedistribueerd zijn georganiseerd. De organisaties die gegevens bijdragen, zouden rendement krijgen in de vorm van betere toegang tot gegevens van andere bijdragers, analytische resultaten uit de datapool, diensten zoals voorspellende onderhoudsdiensten of licentiekosten.

Hoewel data essentieel zijn voor alle sectoren van de economie en de samenleving, heeft elk domein zijn eigen specifieke kenmerken en ontwikkelen niet alle sectoren zich even snel. Daarom moeten sectoroverschrijdende acties richting een dataruimte gepaard gaan met de ontwikkeling van sectorale dataruimten op strategische gebieden zoals productie, landbouw, gezondheidszorg en mobiliteit.