Maand: oktober 2020

Het verzamelen van gegevens staat nog maar in de kinderschoenen. En toch halen bedrijven, overheden en organisaties al heel wat waarde uit data. Daarbij groeit data exponentieel, net als ons vermogen om er kennis uit te destilleren. Als je, de hoeveelheid gegevens voorstelt die over ons beschikbaar is, zo groot zijn als een kleine meloen, dan groeit deze kleine meloen tegen 2030 tot een grote watermeloen. En in 2050 zullen deze watermeloenen de grootte hebben van een heel veld vol watermeloenen!

Maar wat betekent dat? Wat draagt ​​precies bij aan dit soort groei? Wat betekend dit voor de waarde die we uit de gegevens kunnen halen, zal deze lineair groeien met de hoeveelheid gegevens? En welke implicaties heeft het toekomstige data-universum op onze toekomst.

Gaat data in de toekomst vorm geven aan elke branche. De gegevens groeien niet alleen snel, volgens prognoses groeien ze waarschijnlijk exponentieel! Daarbij groeit ook rekenkracht in de komende jaren exponentieel! Een probleem met exponentiële groeitechnologieën is dat je het pas merkt als het te laat is.

Hoe groot dit wordt, en welke rijkdom kan worden gecreëerd en hoe we de wereld kunnen beïnvloeden.

“We leven dus in een wereld die mondiaal en exponentieel zal groeien de komende jaren. Daarbij zijn onze hersenen, perceptueel niet ontworpen om op deze schaal gegevens te verwerken. Onze lineaire geest kan letterlijk geen exponentiële progressie vertonen.”

Als we er vanuit gaan dat de meeste nieuwe gegevens realtime zijn, en gebeurtenis- / gedragsgegevens zullen zijn. Zullen deze gegevens in staat zijn een goed beeld te vormen over ons. Veel gegevens zullen ook op mobiele apparaten staan, die ook deze gegevens zullen verwerken en de resultaten zullen delen. Met als klap op de vuurpijl gratis technologie die al deze veranderingen mogelijk maken en opensource zullen zijn. Gratis in ruil voor realtime data die ons leven in kaart brengt en gedrag voorspelbaar maakt.

Heb je nu het gevoel dat je in de goede richting loopt, is die richting in staat om van de wereld een betere plek te maken? Als we het antwoord op deze vraag hebben, hebben we ook de vraag beantwoordt: “Waarom is dit nu zo belangrijk?”

Van wie zijn persoonsgegevens? Deze vraag heeft een geopolitieke waarde die niet meer weg te denken is.

Laten we daarom de vraag herhalen: van wie zijn persoonlijke gegevens? Ze zijn van mij, maar ook van ons. Ze zijn alleen van jou, voor zover ik ze je geef, ze zijn alleen van jou, voor zover je bevoegd bent om ze te verwerken. Ze zullen het nooit zijn, want ik weet niet van wie ze zijn.

Wiens persoonlijke gegevens

Persoonlijke gegevens zijn “van mij” en dat is duidelijk: het is natuurlijk, duidelijk en het is legitiem. Het back-uppen en omzetten van gegevens wordt steeds gemakkelijker en met steeds meer GB’s aan informatie. Lijken we weg te lopen van de consequenties van veel data op een plek. Deze data zorgt voor een grote bron aan gegevens, die commercieel aantrekkelijk zijn voor derden.

Persoonsgegevens zijn “van ons” zo klaar als een klontje, met de nadruk op “Onze” en in feite de reden van de EU in verzet komt, tegen bedrijven die persoonlijke gegevens in de EU verzamelen buiten de EU willen bewaren.

Hetzelfde gebeurt wanneer Donald Trump, Tik Tok wil verbieden in de VS als het niet onmiddellijk een partner vindt voor het beheer van persoonlijke gegevens op Amerikaanse servers.

Rond het woord ‘onze’ duikt een opeens een kwestie van datasoevereiniteit op, kortom, landen hebben de plicht om barrières op te werpen ter verdediging van data met betrekking tot de legitieme ambities.

Elk risico van onteigening door wet of technologie en soevereiniteit die aantoont, hoe gegevensbescherming een voorwaarde is voor veiligheid.

Persoonlijke gegevens zijn “van hun” wanneer de politiek geen aanspraak maakt op het beheer van deze gegevens en consumenten klikken op verwerkingsautorisaties zonder deze te lezen, en nooit begrepen hebben voor welk gebruik ze toestemming hebben gegeven. De cookiewet en de AVG werden altijd beschouwd als hinderlijk en niet als een beschermingsmaatregel die niet gereduceerd zou kunnen worden tot een extra klik.

Deze samenhang tussen gegevensbescherming en democratie verklaart waarom de Europese Unie, juist op deze grond, haar digitale soevereiniteit wilde bevestigen. Een garantie van de rechten van de persoon met betrekking tot een ieder die zijn identiteit met persoonlijke gegevens beheert.

Zelfs buiten de territoriale grenzen die door het versturen van persoonlijke gegevens over een netwerk kunnen worden overschreden.

De persoonlijke gegevens, die “nieuwe olie” worden genoemd lijken te worden gebruikt zonder dat er grenzen worden gesteld. Data die vaak zonder grenzen wordt verstuurd tussen continenten, vraagt vandaag de dag de maximale aandacht: waarbij urgentie, een noodsituatie wordt met het uitrollen van steeds meer clouddiensten en met de toenemende gevoeligheid omtrent datasoevereiniteit.

De vraag “van wie zijn de persoonlijke gegevens?” Vereist daarom antwoorden die minder oppervlakkig en begrijpelijker zijn. Omdat dit een retorische vraag is, die elke burger had moet stellen voordat er werd geklikt op de autorisatie voor het gebruik van persoonlijke gegevens. Alleen op deze manier kunnen we Facebook beter begrijpen, WhatsApp beter gebruiken, de back-ups van Google beter reguleren en sterker het Europese data soevereiniteit beleid ondersteunen dat zich inzet om uw persoonlijke gegevens te beschermen. Mijn data. Onze gegevens.

Specialisten voor gegevensbescherming lijken een nieuwe bron van inkomsten te hebben gevonden. Via een collectieve claim worden bedrijven, organisaties en overheden aansprakelijk gesteld voor data verlies.

Immers in de digitale wereld van vandaag zijn persoonlijke gegevens een waardevol goed. Maar al te vaak zorgen onachtzame bedrijfsprocessen, menselijke fouten of cybercriminaliteit ervoor dat persoonlijke gegevens niet goed beschermd zijn.

En als onze persoonlijke gegevens in verkeerde handen vallen, dan kan dit zeer ernstige gevolgen hebben, waaronder financiële-, emotionele gevolgen en het verlies van privacy.

Waar financiële of persoonlijke gegevens zijn blootgesteld als gevolg van nalatigheid van een bedrijf, organisatie of de overheid, die u vertrouwde om uw gegevens veilig te houden. Is het verontrustend en frustrerend als je persoonlijke gegevens toch op straat belanden.

Door de AVG (GDPR) hebben consumenten rechten gekregen, echter veel weten niet wat hun rechten zijn en wat ze daarmee kunnen doen.

Als uw persoonlijke gegevens zijn blootgesteld als gevolg van beveiligingsfouten door een bedrijf, organisatie of de overheid die uw persoonlijke gegevens bewaart, heeft u het recht om schadevergoeding.

Compensatie voor consumenten van wie hun persoonlijke gegevens zijn blootgesteld als gevolg van nalatigheid van een andere partij.

De schadevergoeding voor inbreuken op de gegevensbescherming, datalekken, inbreuken op de mensenrechten en misbruik van persoonlijke informatie:

* Is uw privacy in gevaar is gebracht door een klokkenluider.

* Is uw persoonlijke informatie misbruikt of verkeerd behandeld.

* Zijn uw privégegevens in handen gevallen van cybercriminelen.

* Zijn uw gegevens per ongeluk verloren gegaan of zijn ze gelekt.

* Heeft een organisatie de wet overtreden en uw informatie zonder uw toestemming gebruikt.

* Zijn uw persoonlijke gegevens zonder uw uitdrukkelijke toestemming naar een derde verzonden.

* Heeft een organisatie niet up-to-date, nauwkeurige informatie over u bijgehouden en heeft dit u schade berokkend.

Als u schade of leed, heeft geleden veroorzaakt door een organisatie die een deel van de AVG (GDPR) heeft overtreden, dan heeft u recht op schadevergoeding.

Met deze wervende teksten zullen gespecialiseerde advocatenkantoren de komende maanden de nederlandsche markt bewerken.

Waardoor de kans op een collectieve claim tegen u bedrijf, organisatie of overheidsinstantie tot de reële mogelijkheden behoort. Want veel van de zaken die in de AVG (GDPR) zijn geregeld, zijn nog geen standaard binnen de bedrijfscultuur van bedrijven, organisaties en overheidsinstellingen.

In 1971 een oorlog tegen drugs begonnen die in 2001 gezelschap kreeg van de War on Terror. Dit jaar begon de president van de Verenigde Staten een wereldwijde War on Data om het kwaadwillige verzameling van persoonsgegevens te ‘bestrijden’. Het is de eerste keer dat de Verenigde Staten een oorlog voert om de digitale Clone van zijn burgers. Hoewel dit een verschuiving van het slagveld betekent naar cyberspace en handel in gegevens, is de kans groot dat ook deze oorlog aanzienlijk menselijk leed met zich meedraagt.

In 1971 verklaarde de Amerikaanse president Richard Nixon de ‘War on Drugs (WoD)’ om vraag en aanbod verdovende middelen uit te bannen. Onderdelen uit deze oorlog waren een drugsverbod, militaire hulp en militaire interventies. De prijs die we betaalde was zowel menselijk als financieel enorm, het heeft miljarden dollars gekost en jaarlijks duizenden levens geëist.

In 2001 begon de Amerikaanse president Bus de ‘War on Terror (WoT)’ in reactie op de aanslagen van 11 september. Dit koste tot nu toe tussen de 480.000 en 507.000 mensen het leven (Afghanistan, Pakistan, Irak). Tijdens deze oorlog evolueerde de manier van oorlogvoering met behulp van gewapende drones. Dit betekende ook dat de gevechten steeds meer vanuit een vaste basis konden worden gevoerd zonder grote verplaatsingen van manschappen en materieel. Langzaam maar zeker werden de War on Drug en de War in Terror samengesmolten.

Begin dit jaar lanceerde president Trump de ‘War on Data’ (WoDa). Waarbij er belangrijke maatregelen genomen zijn om de kwaadwillige verzameling van persoonsgegevens van burgers te bestrijden. En terwijl andere oorlogen werden en worden gevochten met militaire instrumenten, vertrouwt de War on Data op het beperken van de handelsvrijheden en het herzien van het handelsbeleid, handel en reguleringen.

Digitale lichamen zoals afbeeldingen, informatie, biometrische gegevens en andere gedigitaliseerde gegevens vertegenwoordigen de nieuwe economie , maar daarover hebben we maar weinig zeggenschap of controle. Kwesties als controle en zeggenschap zijn met name relevant wanneer dergelijke gegevens worden opgeslagen in databases waartoe toegang kan worden verleend (bijv. Via min of meer openbare overeenkomsten voor het delen van gegevens), geforceerd (bijv. Hacking) of als bijproduct van onbedoelde lekken.

Hoewel de War on Data op dit moment een duidelijk vijand heeft zal de impact ervan waarschijnlijk aanzienlijke gevolgen hebben voor de wereldbevolking. Dit houd verband met het verzamelen van digitale gegevens als antiterreurtechnologie, waarbij enorme hoeveelheden digitale data worden verzameld, ook wanneer de gronden voor verdenking ontbreken.

Bij AI lijken we er een op eigen risico methodiek op na te houden.

Een gebrek aan verantwoording bij AI kan leiden tot boetes, merkschade en verloren klanten, dit alles kan worden voorkomen door due diligence uit te voeren en te voldoen aan een aantal simpele principes.

De risico’s van het verkeerd gebruik van AI zijn reëel en helaas vallen ze niet altijd rechtstreeks onder de controle van organisaties, overheden en onderneming.

“Risicobeoordeling van alle AI-bronnen wordt bemoeilijkt door een uitgebreide toeleveringsketen van componenten met mogelijk effecten op de output van het AI-systeem”.

De meeste organisaties, overheden en ondernemingen werken samen met andere partijen in AI-systemen meestal omdat de nodige technologie en vaardigheden niet in huis zijn.

Er kunnen zich problemen voordoen met verschillende toeleveranciers van onderdelen in de AI keten. En omdat we in de keten ook nog taalbarrieres tegen komen kunnen we soms niet volledig begrijpen waar dingen voor zijn of waar ze vandaan komen. Verkeerd gelabelde gegevens of onvolledige gegevens kunnen leiden tot schadelijke fouten, vooroordelen, privacy geschillen en zelfs veiligheidsproblemen.

Het hoogste risico op een systeemfout met negatieve gevolgen lijkt dan niet ver weg. Zeker als we AI gaan gebruiken voor medische diagnoses, strafrechtelijke veroordelingen en kredietbepaling, begeven we ons in gebieden waar een fout in AI ernstige gevolgen kan hebben.

Dit wil niet zeggen dat we geen AI moeten gebruiken voor deze doeleinden, we moeten gewoon heel voorzichtig zijn. Begrijpen en kunnen uitleggen hoe de AI-systemen gebouwd zijn en waar de kwetsbaarheden liggen. Want de complexiteit van AI-systemen is kwetsbaar voor fouten en net zo vatbaar voor vooroordelen als de gemiddelde inwoners van ons land.

Daarbij is er ook het risico dat AI-systemen worden gebruikt voor andere doelen dan waar ze ooit voor gebouwd zijn. Waardoor doelen veranderen en een simpel algoritme ineens een wapen kan in de strijd kan zijn.