Maand: november 2022

Toestemming = verwachting

Degenen die uw hun toestemming geven, verwachten (en hebben inderdaad de wil) e-mails van uw te ontvangen. Als u de best practices van Database Building respecteert en het kopen van voorverpakte adreslijsten vermijdt, heeft u “voor u” een contactpersoon die echt geïnteresseerd is en geneigd is om met u te communiceren.

Niet alleen dat, maar toestemming toont bereidheid aan om gegevens te delen om rendement te hebben in termen van meer personalisatie e-mails, op maat gemaakte aanbiedingen en inhoud die voor hen interessant is. Sterker nog, door je contacten expliciet duidelijk te maken dat het delen van hun gegevens juist een voordeel voor hen is, omdat ze geen last zullen hebben van irrelevante berichten, maar alleen content, aanbiedingen en updates zullen ontvangen die voor hen interessant zijn.

Is 90% van de consumenten bereid persoonlijke gegevens te delen om exclusieve kortingen te ontvangen op producten en diensten waarin ze geïnteresseerd zijn.

Consensus = relevantie

Het eerste voordeel is absoluut dat van de Verhoogde relevantie van de berichten die u verzendt. Door middel van toestemming en profilering gegevens over contacten hebben verzameld, of deze nu persoonlijk (leeftijd, geslacht, functie), geografisch of gedragsmatig (laatste aankoopdatum, gemiddelde waarde van de portefeuille, recent bekeken inhoud) zijn, betekent in staat zijn om doelen te onderscheiden binnen uw database (of “segment”) en stuur relevante en gepersonaliseerde e-mails naar elk doelwit.

Het betekent dus dat je de ontvanger kunt bereiken met de juiste boodschap, die aansluit bij interesses, aansluit bij hun wensen en aanzet tot aankoop.

Consensus = prestatie

Verwachting bereidt de ontvanger voor om ontvankelijk te zijn en klaar om te communiceren. Relevantie stimuleert hen om te klikken en te converteren. Samen spelen verwachting en relevantie een sleutelrol bij het verbeteren van de prestaties van elk afzonderlijke contact. Hoe nauwkeuriger en punctueler de verkregen gegevens, hoe relevanter de inhoud van uw e-mails zal zijn. Als gevolg hiervan zullen openingen, klikken, conversies en betrokkenheid gunstiger zijn.

Toestemming = inkomsten

Meer relevantie en betere prestaties leiden bijgevolg tot hogere kansen op conversies en verkopen van uw contract. Het verkrijgen van toestemming van uw ontvangers betekent dat u de sleutels heeft om het verzenden van promotionele communicatie te ontgrendelen, ad-hoc aanbiedingen voor de doelen van uw database, e-mails met gepersonaliseerde inhoud die meer indringend een aankoop stimuleren (denk aan al die verlaten winkelwagen-e-mails, voorstellen voor soortgelijke producten aan degenen waarnaar wordt gezocht of gekocht).

Consensus = vertrouwen = leverbaarheid en reputatie

Van de verschillende statistieken die positief worden beïnvloed door consensus, is het leveringspercentage een van de belangrijkste. Als uw contacten geïnteresseerd zijn in het ontvangen van uw e-mails en toestemming hebben gegeven om ze te ontvangen, zullen ze geneigd zijn uw e-mails te openen en ze niet als spam te rapporteren. Wanneer je contacten verzamelt zonder profilering en toestemming of, erger nog, wanneer je besluit e-mailadressen te kopen, loop je het risico dat deze ongeldig, onveilig of ongeïnteresseerd zijn: allemaal factoren die de kans vergroten om in de map Spam terecht te komen, met als gevolg schade toebrengen aan uw bezorgcapaciteit en afzenderreputatie.

Toestemming vragen: best practices

Registratiefase:

Zorg ervoor dat u actief en expliciet toestemming te vraagt in uw registratie- en profileringsformulieren en de link naar het privacybeleid.

Stel de dubbele opt-in-methode in om de kwaliteit en echte interesse van de contactpersoon die van plan is zich te registreren te valideren.

Zorg ervoor dat je verificatiesystemen zoals CAPTCHA’s hebt om je formulieren tegen bots te beschermen.

De eerste welkomstmail is cruciaal. Zorg dat deze persoonlijk is. U start een dialoog wanneer u sneller reageert en verwacht , dit is de sleutel om niet als spammer te worden gerapporteerd en om de contactpersoon niet te laten vergeten dat zij u toestemming hebben gegeven. Bovendien, hoe relevanter de e-mail is, hoe sterker de relatie die met uw wordt gecreëerd.

Hierna hoef je er alleen nog maar voor te zorgen dat uw gegevens up-to-date houd. De behoeften en voorkeuren van uw ontvangers, of het nu klanten of prospects zijn, kunnen in de loop van de tijd gemakkelijk veranderen. Zorg ervoor dat u uw gegevens up-to-date houdt.

Wat gebeurt er als u geen toestemming vraagt?

Niet-naleving van wetgeving en ernstige juridische risico’s

Het niet naleven van best practices voor e-mailmarketing (profilering, segmentatie en personalisatie)

Risico op spam, niet-bezorgd en slechte bezorging

Schade aan uw reputatie als afzender

Lage prestaties van uw campagnes (de e-mails die u verzendt, worden niet als relevant beschouwd en worden niet geopend)

Laag rendement op investering

Wat zegt een woord: komt er een “Vibe Shift” of zitten we vast”.

Woorden. We zijn afhankelijk van visuele prikkels en van het scrollen door grote hoeveelheden afbeeldingen op sociale media om onze zintuigen te verdoven, maar woorden blijven krachtige hulpmiddelen die zintuigen beïnvloeden, een idee doen ontluiken of een stemming kunnen veranderen en ons hart doen smelten.

Een woord kan worden gebruikt om “een langdurige periode van instabiliteit en onveiligheid” te definiëren en word vaak gebruikt in verband met verschillende financiële, sociale en politieke kwesties, volatiliteit, onzekerheid en een langdurig gevoel van nood.

Hoewel we al tientallen jaren in crises leven, zitten we de afgelopen drie jaar gevangen in een aaneenschakeling van zeer ongelukkige en tragische gebeurtenissen op mondiaal niveau, een eng en ontwrichtend domino-effect dat begon vanaf de vroege donkere dagen van de Covid pandemie en ging door met de Russische invasie in Oekraïne die in februari van dit jaar begon, de noodsituatie op de gas- en elektriciteitsrekening die daarop volgde en die gevolgen heeft voor ons allemaal, en de noodsituatie op het gebied van klimaatverandering, om nog maar te zwijgen van politieke instabiliteit en sociaal- culturele spanningen in verschillende landen over de hele wereld.

We kunnen een hoge mate van onzekerheid en onvoorspelbaarheid in moeilijke sociale en financiële tijden leven, of doen we alsof.

Met verwarmde openbare plaatsen zoals een bibliotheek of een gebedshuis waar mensen terecht kunnen die het zich niet kunnen veroorloven om hun eigen huis te verwarmen vanwege stijgende energiekosten.

Van wettelijke bevoegdheden om de massa het zwijgen op te leggen; “vibe shift”, een significante verandering in een heersende culturele sfeer of trend; “stil opzeggen”, dat wil zeggen niet meer werk doen dan men contractueel verplicht is te doen, in een wanhopige poging om de balans tussen werk en privéleven te hervinden, en “healthwashing”.

Vooral dat laatste is op dit moment relevant: het roept “greenwashing” op en verwijst naar het bedekken van minder natuur of milieu vriendelijke dingen af te leiden van de publieke opinie.

Er zijn database met miljarden woorden en een reeksen mediabronnen, waaronder sociale media, om jaarlijks een lijst met nieuwe en opvallende woorden te maken.

Kunnen we ontsnappen? Komt er een “vibe shift” in ons leven? Onwaarschijnlijk, dus misschien beginnen we met nadenken over hoe te leven met wat we hebben.

Inertie is immers geen optie als je uit allerlei crises wilt komen, alleen door te veranderen en verder te gaan blijf je relevant of overleef je, dus de transformatieve trend kan de vibe shift zijn die we nodig hebben.

Met een recessie om de hoek, de ineenstorting van gezondheidszorgsystemen, geopolitieke instabiliteit, spanningen tussen landen die kunnen escaleren, natuurrampen en extreme weersomstandigheden, kan het alleen maar anders dan dat het was. Het wordt het meestal eerst veel slechter, voor het beter wordt.

Wees echter niet bang om met pessimisme doordrenkte woorden te gebruiken, alleen door iets te benoemen kunnen we het onder ogen zien en leren hoe we ermee om moeten gaan.

Nepaccounts, “blue check” voor nu in de wacht gezet zorgen voor potentiële problemen onder het Europese privacy regelgeving.

Nu rekenkracht kosteneffectiever en direct beschikbaar wordt en het delen van gegevens in de cloud steeds meer de norm wordt, is de vraag niet langer wat organisaties met gegevens kunnen doen, maar wat ze moeten doen.

Bij privacy gaat het minder om de bescherming van gegevens dan om het gebruik van gegevens.

Veel wereldwijde regelgeving vraagt ​​om beperking van datagebruik; data kun je niet zomaar gebruiken om elk idee dat zich voordoet om te zetten. Gegevens zijn doorgaans niet iemands eigendom; individuen hebben een fundamenteel mensenrecht op eigendom van hun gegevens.

De Data Act heeft tot doel te definiëren hoe de data-economie waarde verdeelt onder marktdeelnemers, concurrentie bevordert, gebruikers keuze biedt, lock-in-effecten voorkomt en innovatiekansen creëert.

We dienden meer dan 1.000 amendementen in, die het oorspronkelijke voorstel aanzienlijk zouden kunnen veranderen.

De amendementen op de Data Act zijn binnen, een overzicht van de belangrijkste ideeën die door EU-wetgevers zijn ingediend.

De datawet kan worden verbeterd om ervoor te zorgen dat het technisch haalbaar, juridisch veilig en financieel levensvatbaar is en aantrekkelijk is voor betrokken actoren om deel te nemen aan de data-economie.

Daarbij wordt er gepleit voor vrijstelling van het mkb van verplichtingen tot het delen van gegevens.

Aanvankelijk regelde de Data Act toegang tot en het delen van voorwaarden voor de gegevens die worden gegenereerd door elk aangesloten apparaat, behalve voor producten die specifiek zijn ontworpen om inhoud weer te geven of af te spelen, zoals smart-tv’s en smartphones.

Deze producten kunnen nog steeds worden opgenomen, maar alleen voor zover ze functioneren als een Internet of Things (IoT)-apparaat, bijvoorbeeld wanneer ze afstand of snelheid berekenen, wat volgens hem zou kunnen bijdragen aan het verbeteren van de prestaties van aangesloten producten.

Met een onderscheid tussen onbewerkte gegevens, gegevens zoals ze worden verzameld, en voorbereide gegevens, gegevens die werden verwerkt om ze meer ‘begrijpelijk’ te maken, waarbij ze specificeerde dat de gegevenswet alleen betrekking heeft op de eerste.

Het type data dat onder de komende regelgeving valt, zal ook van invloed zijn op hoe de nieuwe spelregels de economische verhoudingen zullen hervormen.

De definitie van gegevenshouders moet ook worden uitgebreid tot alle partijen met een contractueel recht om de gegevens te gebruiken, wat betekent dat er meer dan één gegevenshouder voor hetzelfde product kan zijn.

Daarbij is de noodzaak om de relatie tussen de gegevenshouder en de productfabrikant te verduidelijken, twee rollen die nu zijn samengevoegd wil de wetgever graag onderscheiden, met name door verschillende contractuele afspraken met de gebruikers te hebben.

Om de relatie tussen gegevenshouder, gebruikers en een derde partij te verduidelijken, maar gaat verder op het gebied van bescherming van bedrijfsgeheimen door te verzoeken om waarborgen die in het contract moeten worden overeengekomen en genomen voordat het delen van gegevens plaatsvindt.

De wettelijke verplichtingen verduidelijken voor technische oplossingen om effectief gegevens te delen, namelijk in de vorm van Software Development Kits of Application Programming Interfaces.

De noodzaak om gebruikers in staat te stellen hun niet-persoonlijke gegevens te gelde te maken, door richtlijnen te ontwikkelen over hoe een redelijke prijs moet worden berekend en wat de omstandigheden zijn voor marktverstoring.

Voorstander van het genereren van inkomsten met data zijn er steeds meer. Zij zijn van mening dat het recht om industriële data te gelde te maken voor gebruikers en datahouders, in combinatie met de data-intermediairs die zijn opgericht onder de Data Governance Act, de ontwikkeling van liquide datamarkten in Europa zal bevorderen.

De vraag wie geld kan verdienen aan toegang tot niet-persoonlijke gegevens die uit een apparaat komen. Gebruikers, gegevenshouders en gegevensontvangers zouden dat moeten kunnen uitzoeken zonder honderden advocaten nodig te hebben.

Daarbij sluit de commissie, technologiebedrijven uit die zijn aangewezen als poortwachters in het kader van de wet op de digitale markten om te profiteren van de gegevensuitwisselingsbepalingen van de gegevenswet. Met een voorstel om dat verbod uit te breiden tot alle spelers met een dominante positie op de datamarkt.

Privaat gehouden gegevens hebben een groot potentieel om de publieke sector te helpen nauwkeurigere, efficiëntere en op informatie gebaseerde beslissingen te nemen en de administratieve last te verminderen wat een uitbreiding van de uitzonderingsgevallen zou betekenen.

Door de reikwijdte van dit onderdeel beperken tot louter industriële gegevens en een rechtsgrondslag te eisen voor het verzoek om toegang tot gegevens en waarborgen in te voeren ter bescherming van economische belangen.

Met de introductie van ‘openbare noodsituatie’, een one-stop-shop met één enkele autoriteit gezien de rol van bemiddelaar van de verzoeken met de particuliere sector, strengere voorwaarden voor het delen van gegevens en aanvullende waarborgen voor beveiliging, beheer en overdracht.

Een substantiëlere afstemming met de Data Governance Act en een grotere rol voor de European Data Innovation Board, die zou worden belast met het ontwikkelen van interoperabiliteitsspecificaties om ervoor te zorgen dat gegevens vrij kunnen worden verplaatst zonder technische beperkingen.

Om te voorkomen dat de door een gebruiker of derde partij verkregen gegevens worden gebruikt om de gegevenshouder schade toe te brengen, bijvoorbeeld om de veiligheid van het product te ondermijnen.

De Europese Commissie heeft haar voorstel voor een Datawet gepubliceerd, de tweede bouwsteen van haar datastrategie. De eerste stap was de Wet Data Governance, eind vorig jaar aangenomen wetgeving die een wettelijk kader biedt voor het delen van niet-persoonsgebonden gegevens.

De Datawet is bedoeld om een ​​stap vooruit te gaan door bindende eisen in te voeren voor de fabrikant van aangesloten apparaten en aanverwante diensten om toegang te bieden tot de gegevens die gebruikers creëren.

Het algemene principe van de Datawet is dat zakelijke gebruikers en consumenten toegang moeten hebben tot de gegevens die ze bijdragen aan het creëren, beheren en delen wanneer ze een verbonden apparaat of een respectieve dienst zoals virtuele assistenten gebruiken.

Daarom moeten de aanbieders van deze diensten, gedefinieerd als gegevenshouders, standaard een interface creëren waar gebruikers hun gegevens gemakkelijk en zonder extra kosten kunnen openen en beheren. De gebruikers kunnen besluiten om die gegevens met een derde partij te delen, hoewel de gegevenshouder tegelijkertijd handelsgeheimen en andere vertrouwelijke informatie kan beschermen.

De geautoriseerde derde partij kan een extern platform zijn of zelfs een directe concurrent van de datahouder om de concurrentie in de data-economie te vergroten. Hoewel het deze organisaties verboden is om de verkregen gegevens te gebruiken om een ​​direct concurrerend product te ontwikkelen, zullen ze het kunnen gebruiken om een ​​alternatieve dienst te creëren voor die van de gegevenshouders.

Er zijn maatregelen tegen dwangmatig delen opgenomen om te voorkomen dat derden de toestemming voor het delen van gegevens afdwingen. Evenzo mogen de gegevenshouders het delen van gegevens niet te ingewikkeld maken met technische of buitensporige informatieverzoeken.

Het voorstel definieert de onlineplatforms die op grond van de Wet digitale markten als “poortwachters” worden aangemerkt, als niet in aanmerking komend voor geautoriseerde derden.

In uitzonderlijke omstandigheden kunnen overheidsinstanties toegang nodig hebben tot gegevens die in het bezit zijn van particuliere bedrijven om te reageren op een openbare noodsituatie, zoals een terroristische aanslag, een gezondheidscrisis of een natuurramp. Deze definitie dekt niet de dagelijkse rechtshandhaving.

Het verzoek zou evenredig zijn en beperkt tot de dringende behoefte, en het openbaar lichaam zou de gegevens niet bewaren. Als het verzoek de openbaarmaking van persoonsgegevens vereist, moet de houder van de gegevens alles in het werk stellen om te anonimiseren voor zover dit verenigbaar is met het verzoek.

Het wetsontwerp bevat speciale bepalingen voor het midden en kleinbedrijf, voornamelijk om te voorkomen dat de gegevenshouders eenzijdig oneerlijke contractvoorwaarden opleggen. De bewijslast wordt omgekeerd bij de gegevenshouder om voor een rechtbank of een instantie voor geschillenbeslechting aan te tonen dat de voorwaarden redelijk en niet-discriminerend zijn.

Bovendien mag het verstrekken van gegevens aan het MKB de werkelijke administratieve kosten niet overschrijden. Micro- en kleine bedrijven zijn vrijgesteld van alle verplichtingen voor het delen van gegevens, inclusief het verzoek van overheidsinstanties, tenzij een grotere entiteit hen controleert.

Of de verplichtingen voor het delen van gegevens voordelen of schade toebrengen aan een organisatie, hangt af van haar positie in de toeleveringsketen. Leveranciers, onderhoudsbedrijven en complementaire dienstverleners zullen betere diensten leveren of zelfs nieuwe uitvinden op basis van de toegenomen toegang tot data.

Daarentegen zouden fabrikanten of serviceproviders van Internet-of-Things-producten hun monopolie op door gebruikers gegenereerde gegevens verliezen en sterkere concurrentie aangaan. Deze botsing vindt vooral weerklank in een van Europa’s meest vitale sectoren, de auto-industrie.

De hoeveelheid data die wordt geproduceerd door geconnecteerde auto’s is de afgelopen jaren exponentieel toegenomen en zal naar verwachting exploderen naarmate voertuigen meer en meer worden gedigitaliseerd. Leveranciers en consumenten van de auto-industrie betreurden het echter dat autofabrikanten als poortwachters fungeren voor die schat aan data.

Aan de andere kant stellen autofabrikanten dat uit de staat van dienst van de automobielsector blijkt dat eerlijke contractuele regelingen voor het delen van gegevens de norm zijn, en dat elke interventie in deze zin deze best practices zou verstoren.

De Datawet is nodig omdat de EU Algemene Verordening Gegevensbescherming onvoldoende is gebleken om de keuzevrijheid van de consument met dataportabiliteit te garanderen.

De Data Act is gewoon een nieuwe mijlpaal in de strategie van de Europese Commissie om een ​​Schengengebied voor data tot stand te brengen, met name door het onbenutte potentieel van enorme hoeveelheden industriële data die momenteel niet worden gebruikt, te benutten.

Tegelijkertijd zal de Datawet interageren met verschillende EU-wetten, van de AVG tot de databankrichtlijn. Juridische naleving van verplichtingen inzake het delen van gegevens en regels voor gegevensbescherming kan een uitdaging zijn, aangezien de grens tussen persoonlijke en niet-persoonlijke gegevens niet altijd duidelijk is gedefinieerd. Bovendien werd het proces van anonimisering als een uitdaging beschouwd om uit te voeren.

Tegelijkertijd blijkt de Datawet grotendeels te putten uit AVG-concepten zoals gebruikerscontrole over gegevens, gegevensportabiliteit en voorwaarden voor internationale gegevensoverdracht.

Internationale gegevensoverdracht

Het wetsontwerp vereist dat gegevensverwerkingsdiensten, met name cloudserviceproviders, alle redelijke maatregelen nemen om te voorkomen dat de overheid toegang krijgt tot niet-persoonsgebonden gegevens of deze doorgeeft die in strijd zijn met de EU- of nationale wetgeving.

De toegang tot gegevens door buitenlandse autoriteiten en rechtbanken zou alleen worden toegestaan ​​op basis van een internationale overeenkomst. Het bestellende land zou ook aan bepaalde voorwaarden moeten voldoen en de minimaal toegestane hoeveelheid gegevens zou kunnen worden gedeeld.

Met andere woorden, voor industriële gegevens zouden in de toekomst voorwaarden gelden die vergelijkbaar zijn met die welke zijn vastgesteld voor persoonsgegevens als gevolg van de “Schrems II”-uitspraak. Waar tot nu toe het niet verwerken van persoonsgegevens een manier was om te ontsnappen aan de EU-regels voor internationale gegevensoverdracht, zou dat niet meer het geval zijn als de Datawet eenmaal van kracht is.

Tegenstanders van het voorstel wijzen op het feit dat het overdreven afhankelijk is van de goede trouw van derden, aangezien de juridische implicaties als iemand de bescherming van bedrijfsgeheimen schendt onmiddellijk duidelijk zijn. Bovendien kan de toegang tot gegevens worden gebruikt om de software te reverse-engineeren en mogelijk kwetsbaarheden te identificeren.

De meeste wetgeving inzake gegevensbescherming, waaronder de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG), biedt geen bescherming aan de persoonsgegevens van een rechtspersoon.

Kunnen we de persoonlijke informatie van een rechtspersoon niet rechtmatig beschermen of verwerken als we niet weten wat telt als hun persoonlijke informatie. Deze vraag lijkt niet te worden gesteld in de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG).

In sommige gevallen zal het relatief eenvoudig zijn, om bepaalde soorten persoonlijke informatie van een rechtspersoon te achterhalen. Deze zijn ofwel relatief eenvoudig te identificeren of er is jurisprudentie om dit standpunt te ondersteunen.

Wat zijn persoonlijke gegevens van een rechtspersoon, elk identificatienummer (bijvoorbeeld het registratienummer), symbool, e-mailadres, fysiek adres, telefoonnummer, locatie-informatie, online identificator of andere specifieke toewijzing aan de rechtspersoon.

rekeningnummers;

vertrouwelijke mondelinge of schriftelijke mededelingen van bestuurders en medewerkers van een rechtspersoon;

informatie die particuliere en openbare instanties gebruiken om belangrijke beslissingen met betrekking tot hen te nemen;

religieuze overtuigingen; en

werknemersinformatie (zoals het aantal werknemers, hun identiteit, hun beloning en hun status binnen hun organisatie).

Dit zijn slechts enkele voorbeelden. De definitie van persoonlijke informatie staat open voor interpretatie.

Sommige soorten persoonlijke informatie zijn zinvol om te beschermen voor een rechtspersoon. Rekeningnummers zijn daarbij een duidelijke winnaar.

Rechtspersonen lopen net zo veel, zo niet meer risico, voor zakelijke e-mailcompromissen en rekeningnummers spelen hierbij vaak een grote rol.

Aan de andere kant zijn er soorten persoonlijke informatie die een rechtspersoon gewoonweg niet kan hebben of die geen zin zou hebben om te proberen deze te beschermen.

ras;

identificerende informatie – bijvoorbeeld webadres;

juridische status (ongeacht of de rechtspersoon handelingsbekwaam is); of

de informatie van de natuurlijke personen die ze beheren en controleren.

Cruciaal is dat de informatie van de natuurlijke personen die verbonden zijn met een rechtspersoon niet de persoonlijke informatie van een rechtspersoon zou zijn. Die informatie is veeleer de persoonsgegevens van de natuurlijke persoon en de natuurlijke persoon is in die context de betrokkene.

We hebben allerlei soorten persoonlijke informatie opgesomd die waarschijnlijk van toepassing zijn en soorten die waarschijnlijk niet van toepassing zijn. Maar er zijn andere waar we niet zeker van zijn. De volgende soorten persoonlijke informatie tonen deze grijze gebieden.

Openbaar beschikbare persoonlijke informatie van een rechtspersoon

Het feit dat persoonlijke informatie openbaar beschikbaar is, versoepelt niet de verplichting van een verantwoordelijke partij om deze te beschermen. Zo moet bijvoorbeeld de persoonlijke informatie van werknemers, als natuurlijke personen, worden beschermd en het feit dat zij (werknemers) ervoor kunnen kiezen om hun persoonlijke informatie openbaar op LinkedIn of Facebook te delen, betekent niet dat die bescherming versoepeld kan worden.

De meeste potentieel persoonlijke informatie van een rechtspersoon is openbaar beschikbaar. De vraag is nu of dezelfde principes gelden voor rechtspersonen als voor natuurlijke personen. Helaas is dit niet helemaal duidelijk.

Of een rechtspersoon al dan niet over bijzondere persoonsgegevens kan beschikken, is een ander grijs gebied. De wetgeving inzake gegevensbescherming behandelt bijzondere persoonlijke informatie anders.

Het is dus belangrijk om te weten of een rechtspersoon over bijzondere persoonsgegevens kan beschikken, aangezien er andere regels zullen gelden voor de manier waarop u deze verwerkt.

Een rechtspersoon kan een religie hebben en het is mogelijk dat andere voorkeuren kunnen worden bepaald doormiddel van openbaar beschikbare informatie. En toch lijken we bij het beschermen van persoonlijke gegevens alleen te kijken naar natuurlijke personen. Wat als we buiten rechtspersonen ook kijken naar de digitale kopie van natuurlijke personen ondergebracht in rechtspersonen. Welke rechten zijn dan van toepassing voor het beschermen van persoonsgegevens van deze digitale kopieën.

Vinden we het kunnen dat onze gegevens vrij kunnen worden gedeeld, doorzocht en opgeslagen. Zonder dat er sprake is van enige wettelijke bescherming van de persoonsgegevens van deze digitale kopieën van een natuurlijk personen.

Grote techreuzen hopen erop dat we deze vraag niet stellen en ons richten op de rechten die gelden voor natuurlijk persoon. En sluizen zo onze gegevens door naar een digitale kopie, die een autonoom bestaan lijdt buiten het zichtveld. En zoveel verteld over onze voorkeuren, religie en status in de maatschappij.