Maand: november 2020

Is Datavirtualisatie de oplossing om baas te blijven over eigen data en kunnen we onze data bewerken met onze smartphone en de resultaten beschikbaar stellen aan commerciële partijen.

Datavirtualisatie biedt één gemeenschappelijk gegevensmodel voor front-endapplicaties door een virtuele database te creëren over meerdere gedistribueerde gegevensbronnen.

Dat betekent dat elke smartphone een onderdeel kan worden van een grote gegevensbron die automatisch data deelt die bewerkt is op onze eigen smartphone.

Op de achtergrond zonder dat we het merken en anoniem immers de gegevens blijven op je eigen smartphone en alleen de uitkomst van een bewerking van je data wordt gedeeld.

Om het te laten werken moeten we dan wel datamodellen laden in onze smartphone die aan de slag gaan met onze data. Maar die kunnen we er even makkelijk weer uit verwijderen. Ook kunnen we monitoren wat het datamodel doet met onze data en misbruik op die manier voorkomen.

Datavirtualisatie biedt één gemeenschappelijk datamodel voor front-endapplicaties, door extra governance- en beveiligingsstructuren toe te voegen.

Datavirtualisatie is een abstractielaag die geïsoleerde, ongelijksoortige databronnen integreert en de verbinding hiermee beheert om gebruikers in realtime toegang te geven. Datavirtualisatie bouwt voort op datafederatie door extra governance- en beveiligingsstructuren toe te voegen, zodat gegevens ongeacht de gegevensbron kunnen worden opgevraagd, waardoor gegevens uiteindelijk worden gestandaardiseerd.

Persoonlijke gegevens worden steeds belangrijker in ons leven. We gebruiken persoonsgegevens om ons gedrag te kwantificeren , via gezondheidsapps of voor ‘personal branding’ en ook worden we steeds vaker gedwongen afstand te doen van onze gegevens om toegang te krijgen tot diensten.

Met de wildgroei aan embedded sensoren speelt je omgeving een sleutelrol in het gebruik van data, ook al blijft dit relatief verborgen. In je omgeving zijn locaties voor het vastleggen van persoonlijke gegevens. Zoals de camera’s op gebouwen, kruispunten en gewoon bij de buren aan de voordeur.

Deze gegevens worden gebruikt om de omgeving aan te passen aan het gedrag van mensen, en steeds vaker gebruiken organisaties, bedrijven en overheden deze gegevens om te begrijpen hoe gemeenschappen zich ontwikkelen.

Een hele reeks technische, praktische, sociale en ethische uitdagingen komen voort uit dit nog steeds ontwikkelende gebied van gebruik van data, en er blijven nog veel open vragen.

Dit zorgt voortdurende discussies door een gemeenschap van onderzoekers die de data samen brengen en geïnteresseerd zijn in persoonlijke informatie en het ontwerp van interactieve gebouwen en omgevingen.

Alleen de kritische discussie lijkt niet op gang te komen, over de toekomstige rol van persoonlijke gegevens in interacties met de omgeving. Menselijke of het liefst persoonlijke gegevens en de omgeving variabelen, zijn ideaal voor onderzoekers en praktijkmensen die geïnteresseerd zijn in de omgeving, informatie en menselijke interactie.

Dit alles om beter te kunnen voorspellen wat onze volgende actie of reactie is op een situatie en of deze eventueel te beïnvloeden is.

Kleine bedrijven met grote ideeën lijken de toekomst te maken met data gestuurde digitale tools en behoren tot de toekomstige topbedrijven.

De volgende innovatiegolf komt misschien niet rechtstreeks van een grote naam in de industrie maar vanaf u eigen keukentafel. Het volgende grote ding kan eigenlijk een kleinigheid zijn ontwikkeld door een tiental start-ups die allemaal streven naar het waarmaken van de belofte van een digitale revolutie.

Veel van die kleine bedrijven bouwen voort op de al lang bestaande tools zoals sensoren en computers en smartphone’s en databases, voor een ​​nieuw tijdperk in de digitale revolutie. De twee grootste uitdagingen zijn om gehoord te worden de kakofonie van concurrenten en dat hun open-source oplossing vrij koppelbaar is, aan andere open-source oplossing

Software die verzamelt, bewaart, analyseert en verrijkt en vervolgens werkt met bestaande programma’s om visualisatie van de gegevens te creëren.

Toekomstige systemen zullen met hoge precisie gegevens verzamelen en verwerken, en gecentraliseerde opslag van gegevens in de cloud die beschikbaar zijn voor latere analyse.

Tussen werken op afstand en thuiswerken leek altijd een groot verschil te zitten. Dit verschil lijkt dit jaar te zijn beslecht doordat we dit jaar meer tijd thuis doorbrengen en bedrijven die versneld overschakelen op het digitaal werken, we zijn nu meer dan ooit online.

Wat ook betekent dat we ook meer ‘cookies accepteren’ een doorn in het oog waar we haastig op klikken, zodat we daadwerkelijk naar een website kunnen.

In het beste geval is het een hinderlijk obstakel en in het slechtste geval ondermijnt het zijn oorspronkelijke doel: de privacy van gebruikers.

De EU heeft dit voorjaar nieuwe richtlijnen gepubliceerd waarin staat dat bedrijven, de overheid en organisaties niet kunnen eisen dat gebruikers cookies accepteren om toegang te krijgen tot hun website. Dit hangt samen met het feit dat toestemming alleen geldig is als deze vrijelijk wordt gegeven, niet in de vorm van een blokkade die toegang tot de website verhinderd.

Het manipuleren gebruikers om hen over te halen om op accepteren te klikken lijkt dus verboden. Dit omdat ogenschijnlijk kleine beslissingen over de implementatie van cookies via de gebruikersinterfaceontwerp de bezoeker naar een bepaalde keuze leidt. Die keuze heeft invloed op de manier waarop mensen omgaan met het verlenen van toestemming voor het plaatsen van cookies.

We creëren zo een valse perceptie van privacy ten koste van de gebruiker van de website.

Privacywetgeving die de privacy van consumenten beschermt en bedrijven, overheden en organisaties in staat stelt gegevens op de juiste manier te gebruiken. Lijken innovatie te blokkeren waardoor bedrijven, overheden en organisaties niet met naleving bezig lijken te zijn.

Waardoor er nu wordt ingezet op toestemming op browserniveau dit zou de gebruikerservaring verbeteren zonder de privacy op te offeren:

Wat zou betekenen dat gebruikers ervoor kunnen kiezen om alle cookies te accepteren of te weigeren. Nog een stap verder is, dat gebruikers hun voorkeuren voor gegevensverzameling kunnen afstemmen. Dit zou gebruikers in staat stellen om doordachte en geïnformeerde beslissingen te nemen over hun gegevens, in tegenstelling tot de gehaaste en apathische ervaring die ze nu hebben bij het bezoeken van een website.

Zo zouden we het moment moeten gebruiken, om alternatieven te bedenken waarbij privacy en naleving niet op gespannen voet staan.