Maand: februari 2023

De Commissie burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken van het Europees Parlement wil niet dat de Europese Commissie een adequaatheidsbesluit uitbreidt tot de VS op basis van het voorgestelde EU-VS-besluit. Raamwerk voor gegevensprivacy. De commissie maakte dit duidelijk in haar ontwerpadvies over de EU-VS-overeenkomst.

De commissieleden kwamen tot de conclusie dat het voorgestelde DPF “er niet in slaagt om daadwerkelijk gelijkwaardigheid te creëren in het beschermingsniveau” dat wordt geboden onder de algemene verordening gegevensbescherming van de EU, en drongen er bij de Europese Commissie op aan om pas een besluit te nemen wanneer “zinvolle hervormingen werden doorgevoerd, met name voor nationale veiligheids- en inlichtingendoeleinden” van de kant van de VS.

Het Parlement en het Europees Comité voor gegevensbescherming hebben elk de mogelijkheid om niet-bindende adviezen uit te brengen die de Europese Commissie kan overwegen in het kader van haar adequaatheidsbesluit.

“De huidige impasse met betrekking tot de doorgifte van persoonsgegevens van de EU naar de VS is een van de grootste zorgen van veel economische actoren, aan beide zijden van de Atlantische Oceaan. Deze situatie moet gewoon worden opgelost”, we “moeten het proces zijn gang laten gaan”.

Anderen beschouwen het advies van de LIBE-commissie als een opmerkelijke stap in de richting van verantwoording en rechtvaardigen serieuze overweging voordat de VS adequaat wordt verklaard.

“Nu het advies van de EDPB over het kader nog weken op zich laat wachten, denk ik dat de resolutie van het Parlement op het juiste moment komt en ook van invloed kan zijn op het debat (gegevensbeschermingsautoriteiten) over de vraag of het kader inderdaad in wezen gelijkwaardig is.” Ook al twijfelt er niemand aan dat het een grote stap in de goede richting is, maar men is er niet van overtuigd dat het genoeg is.”

De belangrijkste discrepanties met het voorgestelde kader, met name met de onderwerpen van gelijkwaardige bescherming en het voorgestelde verhaalsysteem dat de VS van plan is in te voeren voor EU-consumenten.

Het is belangrijk om daarbij in gedachten te houden dat adequaatheid niet vereist dat de wetten in beide landen identiek zijn. “Bescherming van EU-gegevens die naar het buitenland worden verzonden, kan op verschillende manieren worden bereikt en het is uiteindelijk aan de bevoegde rechtbanken in de EU om te beslissen of het ontvangende land voldoende bescherming biedt.”

Er lijken verschillende definities van belangrijke concepten voor gegevensbescherming, zoals de principes van noodzakelijkheid en evenredigheid”, zorgwekkend zijn, evenals het ontbreken van uitgebreide federale privacywetgeving en naleving van een Amerikaans uitvoerend bevel. Specifieke pauze met het uitvoerend bevel komt voort uit een gebrek aan “duidelijke, precieze of voorzienbare” toepassing en het potentieel voor het bevel om “op elk moment door de Amerikaanse president te worden gewijzigd”.

“Het Parlement heeft een punt als het gaat om evenredigheid. Ondanks dat het (uitvoerend bevel) veel duidelijker is over wat als evenredig wordt beschouwd en niet, is het nog steeds moeilijk te begrijpen voor de gemiddelde burger”. “Toch zou het een grote winst zijn als alle Europese lidstaten even transparant zouden zijn over hun massale verzameling van inlichtingengegevens, wat ze zeker niet zijn.”

Wat de verhaalsmogelijkheden van de consument betreft, zeiden EP-leden dat het voorgestelde Hof voor toetsing van gegevensbescherming problemen aan de orde stelt met een vermeend gebrek aan onafhankelijkheid en algemene transparantie. Volgens de commissie is het proces van de DPRC “gebaseerd op geheimhouding en houdt het geen verplichting in om de klager ervan op de hoogte te stellen dat zijn persoonsgegevens zijn verwerkt” en staat het geen beroep toe bij federale rechtbanken of de mogelijkheid om in voorkomend geval schadevergoeding te eisen.

Houdt u van uw bank of haat u deze? Het is een belangrijke vraag, maar een waar je misschien nooit aan hebt gedacht, vooral als je in het verleden gewoon zonder problemen je bankpas en betaalrekening hebt gebruikt voor betalingen.

Om erachter te komen of we nog steeds een goede partner hebben in onze  bank, of dat ze geen bevredigende service meer bieden.

Of je nu een hele goede of hele slechte ervaring hebt gehad met je bank, misschien heb je er al een mening over gevormd. Dit maakt het verschil of u een trouwe klant bent of wilt overstappen naar een andere aanbieder.

Alleen lijken er veranderingen op stapel te staan waarbij banken onze transactie data gaan controleren. Transactie-informatie is een type gegevens dat gemakkelijk te verzamelen is, maar toch zeer waardevol is.

Transactiegegevens zijn alle gegevens met betrekking tot klanttransacties. Een transactie is een “gebeurtenis” waarbij de gebruiker en een andere partij gegevens uitwisselen. Wat is het verschil tussen transactiegegevens en andere gegevenstypen? Een transactie bevat de exacte datum en tijd van aankoop of betaling.

Naast de datum en het tijdstip van betaling is er andere waardevolle informatie: het product of de reeks producten, het type betaling, de frequentie van aankopen.

Het onmiskenbare voordeel van transactiegegevens is dat ze betrouwbaar zijn omdat ze afkomstig zijn van een bron.

Echter een wetsvoorstel waarmee het kabinet naar eigen zeggen witwassen wil aanpakken, waarbij alle transacties vanaf 100 euro worden gemonitord, leidt tot massasurveillance.

Banken zijn nu al wettelijk verplicht om individuele controles uit te voeren naar mogelijk witwassen of terrorisme financieren. Ongebruikelijke transacties moeten banken melden bij de autoriteiten. Met het Wetsvoorstel Plan van aanpak witwassen worden alle banktransacties van alle Nederlanders in één gecentraliseerde database gemonitord met behulp van algoritmes. Daarbij gaat het om alle transacties vanaf 100 euro.

De Autoriteit Persoonsgegevens en de Raad van State uiten eerder kritiek op het wetsvoorstel. Het wetsvoorstel werd herzien, maar de belangrijkste bezwaren staan nog overeind. “Deze bezwaren en zorgen zijn ernstig van aard: uitsluiting en met daarbij risico’s op discriminatie.”

Het voorstel niet noodzakelijk en is in strijd met het evenredigheidsbeginsel. “Het voorstel overschrijdt een drempel. De wetgever moet zich realiseren dat hiermee de weg van volledige centrale controle op het betalingsverkeer wordt ingeslagen”. “Deze weg is een onrechtmatige aantasting van de fundamentele rechten en burgerlijke vrijheden. Dit zorgt voor een maatschappij waarin een voor iedereen essentiële voorziening als het betalingsverkeer wordt gebruikt om ons te monitoren.” En is in strijd met het Handvest voor de grondrechten van de Europese Unie.

Slechts een klein percentage van het totale betalingsverkeer is namelijk direct of indirect gelieerd aan witwassen. Een middel dat gericht is op het opsporen van relatief gering aantal gevallen van witwassen zal worden ingezet tegen alles en iedereen.

Terwijl de bestaande Europese en nationale anti-witwas- en terrorismefinancieringsregels al vergaand inbreuk maken op onze privacy komt er nu een systeem dat voor compleet andere doeleinden kan worden ingezet. En waar door het inzetten van kunstmatige informatie gegevens uit te halen zijn die banken instaat stellen ons gedrag te voorspellen.

Als er iets is dat het meest de claim verdient om de beste vriend van de mens te zijn in de moderne tijd, dan moet het de smartphone zijn. Mobiele apparaten zijn doorgedrongen tot elk type activiteit. Bijna iedereen gebruikt er thuis, op school, op het werk en in zijn vrije tijd een. Zo erg zelfs dat het niet hebben van een mobiele telefoon de weg vrijmaakte voor een echte fobie, nomofobie. Als zodanig is het belangrijk om de huidige statistieken over smartphoneverslaving te begrijpen om te begrijpen hoe serieus het werkelijk is.

Smartphones zijn voor miljoenen mensen een vast onderdeel van het dagelijks leven geworden. Over de hele wereld zijn apparaten met internettoegang, zoals smartphones en tablets, geëvolueerd tot essentiële hulpmiddelen voor zowel communicatie, informatie als amusement. Het totaal aantal unieke mobiele internetgebruikers staat op vijf miljard, wat aangeeft dat meer dan de helft van de wereldwijde bevolking een mobiel apparaat gebruikt om online te gaan.

Smartphones zijn onderdeel geworden van ieders dagelijkse routine. In feite heeft het aantal gebruikers van smartphones en mobiele telefoons wereldwijd de helft van de wereldbevolking overschreden. Ondertussen hebben telefoons desktops al lang ingehaald als het meest geprefereerde medium om op internet te surfen. Dit duidt op de alomtegenwoordigheid van smartphones in het leven van mensen. En alles dat zoveel aandacht vraagt, kan gemakkelijk tot verslaving leiden. Dit is misschien gedeeltelijk te wijten aan het feit dat telefoons een belangrijke bron van nieuws, entertainment en de laatste updates van vrienden en volgers zijn geworden.

Aangezien smartphones minicomputers zijn, kunnen ze een breed scala aan functies op zich nemen. Dit geeft gebruikers veel dimensies om van het apparaat te genieten. Helaas kan te veel genieten averechts werken. Zoals de statistieken over smartphoneverslaving suggereren, blijken mobiele telefoons een enorme afleiding te zijn op school en op het werk. Dit zorgt voor productiviteitsdalingen. Uit app-statistieken blijkt echter dat ze ook professionals kunnen helpen bij het uitvoeren van hun taken.

Socialisatie is essentieel voor tieners om vriendschappen te smeden en diepere relaties te ontwikkelen. Zo houden smartphones ze in contact met vrienden, zelfs als ze in aparte klaslokalen zitten. Het probleem is dat er verslavingen ontstaan door deze oefening. De tijd die op mobiele apparaten wordt doorgebracht, heeft invloed op hun studie, slaap, emoties en mentale toestanden. Het is duidelijk dat voor veel tieners een bezuiniging op het smartphonegebruik noodzakelijk is.

Smartphones zijn onmiskenbaar verslavend met hun talloze functies en alle sites en apps waartoe gebruikers toegang hebben. Helaas heeft het willekeurige zware gebruik van deze apparaten zijn deel van de gevolgen. Verslavingen worden gevormd en ook negatieve emotionele en mentale toestanden. Erger nog, nomofobie, de angst om weg te zijn van iemands mobiele telefoon, brengt gevaarlijke risico’s met zich mee voor gebruikers. Deze omvatten niet alleen geestelijke gezondheidsproblemen, maar ook afgeleide autorijden en andere schadelijke scenario’s.

Het gebruik van smartphones gaat nergens heen, zeker niet in onze steeds digitaler wordende wereld. Zoals deze statistieken echter hebben aangetoond, kunnen smartphones onze beste vrienden zijn, maar ook onze ergste vijanden. Smartphones kunnen werknemers helpen productiever te zijn, maar ze kunnen ook dienen als hulpmiddel om tijd te verspillen; ze kunnen de betrokkenheid in klaslokalen verbeteren, maar ze kunnen ook leiden tot afleiding tijdens colleges. Deze apparaten kunnen ook nadelige gevolgen hebben voor onze geestelijke gezondheid.

Het overwinnen van smartphone verslaving is echter geen sinecure, gezien het feit dat veel mensen gevangen zitten tussen angst en vrees. Dit vraagt om planning en het vinden van alternatieven ter vervanging van een deel van de tijd die gewoonlijk aan mobiele apparaten wordt besteed. Het doel is om een overkoepelende gewoonte te vervangen door andere, gezondere gewoonten.

De digitale detox-apps zijn er om uw smartphonegebruik, digitale gewoonten en uw productiviteit volgen terwijl u uw telefoon niet gebruikt. Stel dagelijkse agenda’s in met ideale tijden per activiteit. Voeg gezonde activiteiten toe, zoals wandelen of enige vorm van lichaamsbeweging en trek er minstens een uur voor uit.

Om je verder te motiveren om van je verslaving af te komen, kun je beloningen instellen voor voltooide activiteiten. Ze kunnen komen in de vorm van wat ontspannen tijd op je telefoon. Op deze manier wordt je verslaving je motivatie om dagelijks productief te zijn en blijf je gefocust.

Sensorgegevens worden steeds vaker gebruikt bij de ontwikkeling van applicaties om nieuwe use-cases mogelijk te maken, zoals geolocatie, stappenteller of mensenstromen. Dit geldt met name voor mobiele apparaten waar regelmatig nieuwe sensoren aan worden toegevoegd.

Het blootstellen van sensorgegevens aan het internet is tot nu toe zowel langzaam als ad-hoc verlopen. Weinig sensoren zijn al blootgesteld aan het internet. Als ze dat wel zijn, is dat vaak op manieren die hun mogelijke use-cases beperken (bijvoorbeeld door abstracties bloot te leggen die van een te hoog niveau zijn en die niet goed genoeg presteren). API’s variëren ook sterk van sensor tot sensor, wat de cognitieve belasting van webapplicatieontwikkelaars vergroot en de ontwikkeling vertraagt.

In een ideale wereld zou informatie over de onderliggende status van sensoren vooraf beschikbaar zijn. Het probleem hiermee is tweeledig. Ten eerste is het kostbaar om deze informatie uit de hardware te halen, zowel qua prestaties als qua batterijduur, en zou het op het kritieke pad liggen. Ten tweede kan de status van de onderliggende hardware in de loop van de tijd evolueren. De gebruiker kan de toestemming intrekken, de verbinding met de sensor verbreken, het besturingssysteem kan besluiten om het gebruik van de sensor te beperken tot onder een bepaalde batterijdrempel, enz.

Sensormetingen zijn gevoelige gegevens en kunnen het onderwerp worden van verschillende aanvallen van kwaadwillende.

Het risico op een succesvolle aanval kan toenemen wanneer sensoren met elkaar worden verbonden, in combinatie met andere functionaliteit, of wanneer ze in de loop van de tijd worden gebruikt, met name met het risico van correlatie van gegevens en gebruikersidentificatie door middel van vingerafdrukken. Er moet ook rekening worden gehouden met de potentiële risico’s van het verzamelen van dergelijke gegevens over een langere periode..

We zouden moeten overwegen om de gebruiker een indicatie te geven wanneer de sensor wordt gebruikt en de gebruiker toe te staan deze uit te schakelen. Bovendien kunnen we overwegen om de gebruiker toe te staan vroegere en huidige sensorgebruikspatronen te verifiëren.

De mogelijkheid om een volledig werkende set sensoren op een apparaat te detecteren, kan een identificatie vormen en kan worden gebruikt voor het nemen van vingerafdrukken.

Een combinatie van geselecteerde sensoren kan mogelijk worden gebruikt om een out-of-band communicatiekanaal tussen apparaten te vormen.

Sensoren kunnen mogelijk worden gebruikt bij cross-device linking en tracking van een gebruiker.

Onder dit type dreiging gebruiken de aanvallen sensormetingen om het apparaat te lokaliseren zonder gebruik te maken van GPS of andere locatiesensoren. Versnellingsmetergegevens kunnen bijvoorbeeld worden gebruikt om de locatie van smartphones af te leiden door statistische modellen te gebruiken om een geschat traject te verkrijgen, en vervolgens kunnen algoritmen voor het matchen van kaarten worden gebruikt om voorspelde locatiepunten te verkrijgen (binnen een straal van 200 m).

Een apparaatsensor meet fysieke grootheden en levert een overeenkomstige sensoruitlezing die een bron van informatie over de omgeving is.

Verschillende sensortypes meten verschillende fysieke grootheden zoals temperatuur, luchtdruk, hartslag of helderheid.