Navigerend door de data-ethiek op zoek naar een referentiekader voor dataprivacy met vijf belangrijke pijlers.
We verzamelen te veel informatie over gebruikers, klanten en medewerkers?
Waar trekken we de grens voor wat overmatig verzamelen van gegevens is?
Tegenwoordig wordt vrijwel ieder mens ergens op de planeet tot op zekere hoogte digitaal gevolgd. Hun bewegingen, interesses, gewoonten en gesprekken worden bekeken, geanalyseerd en opgeslagen door duizenden organisaties die ze voor verschillende doeleinden gebruiken – sommige met toestemming, andere zonder.
Er is explosie van analyse-, personalisatie- en voorspellende modellen die door de technologiegiganten is teweeggebracht, heeft geresulteerd in de haast om elk klein detail over een persoon te verzamelen en te gebruiken.
Wij zijn de eerste generatie die let op het aantal stappen dat we zetten, de calorieën die we eten en de keren dat we ’s nachts wakker zijn geworden. Het feit dat we het met technologie kunnen doen, is niet zo belangrijk als het feit dat we deze inzichten belangrijk vinden; dan gebruiken we het om de volgende dag beslissingen te nemen.
Het verzamelen van deze stukjes informatie uitsluitend voor persoonlijk gebruik voelt empowerend; Maar anderen die deze informatie verzamelen voor het genereren van inkomsten, reclame, productontwikkeling, marketinginzichten en strategieën die puur voor hun eigenbelang zijn, kunnen opdringerig zijn.
Al deze informatie afkomstig vanuit digitale bronnen kan worden gebruikt op manieren die onze veiligheid en privacy in gevaar kunnen brengen als ze niet op de juiste manier worden beschermd en gebruikt. Er is een trend van overmatige verzameling en gebrek aan bescherming van persoonlijke gegevens, die aanzienlijke schade kan berokkenen als ze met slechte bedoelingen worden verzameld en gebruikt.
Verzamelen we te veel informatie voor doeleinden die verder gaan dan wat we nodig hebben en een ethische grens beginnen te overschrijden?
Waar trekken we de grens voor het te veel verzamelen van gegevens in een wereld van influencers en tiktokers die bedrijfsmodellen hebben gecreëerd die gebaseerd zijn op het te veel delen van persoonlijke gegevens als nooit tevoren?
Zoals vaak het geval is, hebben toezichthouders individuen en bedrijven zien duiken in het delen/verzamelen van gegevens en besloten hierop te reageren.
Als we dit vanuit het standpunt van een organisatie bekijken, hebben ze data vaak met de beste bedoelingen benaderd: om de klantervaring te verbeteren en de omzet- en kostenbesparingen te vergroten ten behoeve van de organisatie.
Data en inzicht brengen veel meer waarde met zich mee dan ‘onderbuikgevoelens’ in de wereld van vandaag, maar organisaties die al tientallen jaren bestaan, hebben een data-ecosysteem dat vol zit met legacy-platforms, organisch gegroeide systemen en weinig documentatie.
De discipline Data Governance is vrij nieuw in vergelijking met het gebruik van applicaties. Het is dus geen verrassing dat de meeste organisaties momenteel worstelen met hun datalandschap.
Ze hebben verschillende strategieën geprobeerd om het probleem van het volume, de variëteit en de snelheid van de gegevens op te lossen die nodig zijn om hun volledige zakelijke potentieel te bereiken.
En hebben geïnvesteerd in magazijnen, het datameer, het lakehouse, datafabrics en elke oplossing daartussenin. Nu er in elk rechtsgebied privacyregels opdoemen, zal het ongelooflijk moeilijk zijn om aan de regelgeving te voldoen als er geen controle is van gegevens.
We hebben nu moderne manieren nodig om na te denken over de gegevens om aan alle verschillende eisen te voldoen: waarde, kostenbeheer en regeldruk.