De groei van het internet heeft geleid tot de wereldwijde kennismaatschappij. Fundamenteel afhankelijk van de inzet en het gebruik van informatie. Data, de elementaire bouwsteen van de kennismaatschappij, word daarom steeds meer erkend en gewaardeerd. In economisch jargon word data de ‘nieuwe olie’ genoemd vanwege de grondstofachtige eigenschap of zelfs als het smeermiddel voor de infrastructuur die ten grondslag ligt aan de nieuwe economie.
Hoewel duidelijk erkend voor de economische waarde, worden gegevens vanuit een juridisch en wetgevend perspectief gezien als een buiten beentje. De vraag wie de gegevens bezit, wie er toegang toe heeft en of gegevens in de eerste plaats eigendom kunnen zijn, moet nog worden opgelost.
Er zijn twee kernpunten die de discussie over de data-economie doordringen. Ten eerste is er de bezorgdheid dat het huidige wetgevingskader onvoldoende bescherming en zekerheid biedt om de continue groei van de data-economie te stimuleren. Ten tweede is er ook de bezorgdheid dat de toegang tot gegevens, waarop de hele data-economie is gebaseerd, zou kunnen worden belemmerd.
Waarbij de rechten van personen weer worden genegeerd en er naar rechtvaardiging word gezocht, voor de invoering van eigendomsrechten en met name intellectuele-eigendomsrechten voor bedrijven.
Persoonlijke gegevens die worden gereguleerd via het AVG lijken met een ander doel al dan niet-persoonlijke en geanonimiseerde gegevens op eens intellectueel eigendom te worden van bedrijven.