De Data Governance Verordening heeft tot doel het vertrouwen in het delen van gegevens te vergroten en de neutraliteit van datamarkten een kader te geven waarin het hergebruik van bepaalde gegevens in handen van de overheiden te vereenvoudigen. Waarbij er gemeenschappelijke Europese datasets worden opgezet op strategische gebieden zoals gezondheid, milieu, energie, landbouw, mobiliteit, financiën, industrie, openbaar bestuur en vaardigheden.
Het voorstel Data Governance Verordening (DGA) van de Europese Commissie dateert uit november 2020. Eind 2021 werd een politiek akkoord tussen Europees Parlement, Raad en Commissie bereikt over het voorstel.
Volgens ramingen van de Europese Commissie zal de hoeveelheid gegevens die door overheidsinstanties, bedrijven en burgers wordt gegenereerd, tussen 2018 en 2025 vervijfvoudigen. De nieuwe regels van de DGA zouden het mogelijk maken deze gegevens te kunnen gebruiken en om de weg vrij te maken voor sectorale Europese data ten bate van de samenleving, de burgers en het bedrijfsleven.
Tijdens de onderhandelingen van het Europees Parlement met de EU-ministers ging aandacht vooral uit naar het voorkomen van mazen in de wet waardoor operatoren uit niet-EU-landen de regeling zouden kunnen misbruiken. Om dit te ondervangen zijn er bepalingen over vertrouwen en eerlijke toegang te versterken toegevoegd. Het Europees Parlement heeft er bij de onderhandelingen ook voor gezorgd dat er precieze eisen zijn over welke diensten onder de nieuwe DGA zullen vallen.
Vanuit het Europees Parlement werd erop aangedrongen dat gegevens die vrijwillig beschikbaar worden gesteld, optimaal worden benut voor doelstellingen van algemeen belang, zoals wetenschappelijk onderzoek, gezondheidszorg, bestrijding van de klimaatverandering of verbetering van de mobiliteit. Vertrouwde gegevensuitwisselingsdiensten moeten zichtbaarder zijn en een gemeenschappelijk Europees logo gebruiken om aan te geven dat zij de DGA naleven.
Overheidsinstanties zullen moeten vermijden exclusieve rechten te creëren voor het hergebruik van bepaalde gegevens. Exclusieve overeenkomsten moeten worden beperkt tot een periode van 12 maanden voor nieuwe contracten en tweeënhalf jaar voor bestaande contracten. Hiermee kunnen meer gegevens beschikbaar worden gemaakt voor kleine en middelgrote ondernemingen (kmo’s) en startende ondernemingen.