Categorie: Smartphones

Waarom zouden we ons zorgen moeten maken over een datalek?

We geloven dat we immuun zijn voor de gevolgen van een datalek en dat is onjuist, aangezien wij, de reden, de uiteindelijke slachtoffers zijn in deze vorm van cybercriminaliteit.

Een datalek is een incident waarbij cybercriminelen, met succes een bedrijfsnetwerk binnendringen en klant- en bedrijfsgegevens stelen, die vervolgens worden misbruikt voor criminele activiteiten.

Hoewel we niet vaak iets horen over datalekken, nemen ze gestaag toe. Naar verluidt is het aantal datalekken in 2020 bijna verdubbeld in vergelijking met 2019.

Bij een datalek krijgt de cybercrimineel uw persoonlijke gegevens, waardoor u kwetsbaar wordt. Cybercriminelen kunnen uw account gebruiken om geld aan te vragen bij uw familieleden, vrienden en kennissen. Je account kan gebruikt worden voor phishing-campagnes. En het kan ook gebruikt worden om spam-e-mails te verzenden met malware of ransomware.

Gebruikt u dezelfde combinatie van gebruikersnaam en wachtwoord om toegang te krijgen tot verschillende online services. Dan is de kans groot dat uw account bij verschillende online services wordt gehackt en wordt misbruikt. De opgeslagen creditcardgegevens kunnen op die manier worden buit gemaakt en verkocht. Nieuwe kredieten kunnen worden aangevraagd waardoor u een lening aangaat waarvan u het bestaan niet weet, maar die u wel mag terugbetalen. Ook het witwassen van geld, waarvoor u de juridische gevolgen ondervindt wanneer dit misdrijf aan het licht komt.

Maar de grootste schade die een datalek kan toebrengen, is aan uw digitale identiteit.

Bedrijven gebruiken digitale identiteiten om onderscheid te maken tussen goede en slechte klanten. Als uw digitale identiteit wordt aangetast, kan een bedrijf u uitsluiten van hun online services. U wordt met argwaan behandelen en transacties kunnen worden geweigerd. Dit kan uw digitale leven omvergooien en u tijd, moeite en middelen kosten om uw ware identiteit opnieuw op te bouwen.

De gevolgen van een datalek gaan daarom gepaard met een aantal ongewenste gevolgen, waarbij het opschorten van accounts en identiteitsdiefstal een reëel gevaar zijn. En wat ook nog eens gepaard kan gaan met veel stress, nieuwe wachtwoorden en grote inspanningen om uw identiteit te herstellen.

Is Datavirtualisatie de oplossing om baas te blijven over eigen data en kunnen we onze data bewerken met onze smartphone en de resultaten beschikbaar stellen aan commerciële partijen.

Datavirtualisatie biedt één gemeenschappelijk gegevensmodel voor front-endapplicaties door een virtuele database te creëren over meerdere gedistribueerde gegevensbronnen.

Dat betekent dat elke smartphone een onderdeel kan worden van een grote gegevensbron die automatisch data deelt die bewerkt is op onze eigen smartphone.

Op de achtergrond zonder dat we het merken en anoniem immers de gegevens blijven op je eigen smartphone en alleen de uitkomst van een bewerking van je data wordt gedeeld.

Om het te laten werken moeten we dan wel datamodellen laden in onze smartphone die aan de slag gaan met onze data. Maar die kunnen we er even makkelijk weer uit verwijderen. Ook kunnen we monitoren wat het datamodel doet met onze data en misbruik op die manier voorkomen.

Datavirtualisatie biedt één gemeenschappelijk datamodel voor front-endapplicaties, door extra governance- en beveiligingsstructuren toe te voegen.

Datavirtualisatie is een abstractielaag die geïsoleerde, ongelijksoortige databronnen integreert en de verbinding hiermee beheert om gebruikers in realtime toegang te geven. Datavirtualisatie bouwt voort op datafederatie door extra governance- en beveiligingsstructuren toe te voegen, zodat gegevens ongeacht de gegevensbron kunnen worden opgevraagd, waardoor gegevens uiteindelijk worden gestandaardiseerd.

Persoonlijke gegevens worden steeds belangrijker in ons leven. We gebruiken persoonsgegevens om ons gedrag te kwantificeren , via gezondheidsapps of voor ‘personal branding’ en ook worden we steeds vaker gedwongen afstand te doen van onze gegevens om toegang te krijgen tot diensten.

Met de wildgroei aan embedded sensoren speelt je omgeving een sleutelrol in het gebruik van data, ook al blijft dit relatief verborgen. In je omgeving zijn locaties voor het vastleggen van persoonlijke gegevens. Zoals de camera’s op gebouwen, kruispunten en gewoon bij de buren aan de voordeur.

Deze gegevens worden gebruikt om de omgeving aan te passen aan het gedrag van mensen, en steeds vaker gebruiken organisaties, bedrijven en overheden deze gegevens om te begrijpen hoe gemeenschappen zich ontwikkelen.

Een hele reeks technische, praktische, sociale en ethische uitdagingen komen voort uit dit nog steeds ontwikkelende gebied van gebruik van data, en er blijven nog veel open vragen.

Dit zorgt voortdurende discussies door een gemeenschap van onderzoekers die de data samen brengen en geïnteresseerd zijn in persoonlijke informatie en het ontwerp van interactieve gebouwen en omgevingen.

Alleen de kritische discussie lijkt niet op gang te komen, over de toekomstige rol van persoonlijke gegevens in interacties met de omgeving. Menselijke of het liefst persoonlijke gegevens en de omgeving variabelen, zijn ideaal voor onderzoekers en praktijkmensen die geïnteresseerd zijn in de omgeving, informatie en menselijke interactie.

Dit alles om beter te kunnen voorspellen wat onze volgende actie of reactie is op een situatie en of deze eventueel te beïnvloeden is.

Kleine bedrijven met grote ideeën lijken de toekomst te maken met data gestuurde digitale tools en behoren tot de toekomstige topbedrijven.

De volgende innovatiegolf komt misschien niet rechtstreeks van een grote naam in de industrie maar vanaf u eigen keukentafel. Het volgende grote ding kan eigenlijk een kleinigheid zijn ontwikkeld door een tiental start-ups die allemaal streven naar het waarmaken van de belofte van een digitale revolutie.

Veel van die kleine bedrijven bouwen voort op de al lang bestaande tools zoals sensoren en computers en smartphone’s en databases, voor een ​​nieuw tijdperk in de digitale revolutie. De twee grootste uitdagingen zijn om gehoord te worden de kakofonie van concurrenten en dat hun open-source oplossing vrij koppelbaar is, aan andere open-source oplossing

Software die verzamelt, bewaart, analyseert en verrijkt en vervolgens werkt met bestaande programma’s om visualisatie van de gegevens te creëren.

Toekomstige systemen zullen met hoge precisie gegevens verzamelen en verwerken, en gecentraliseerde opslag van gegevens in de cloud die beschikbaar zijn voor latere analyse.

Tussen werken op afstand en thuiswerken leek altijd een groot verschil te zitten. Dit verschil lijkt dit jaar te zijn beslecht doordat we dit jaar meer tijd thuis doorbrengen en bedrijven die versneld overschakelen op het digitaal werken, we zijn nu meer dan ooit online.

Wat ook betekent dat we ook meer ‘cookies accepteren’ een doorn in het oog waar we haastig op klikken, zodat we daadwerkelijk naar een website kunnen.

In het beste geval is het een hinderlijk obstakel en in het slechtste geval ondermijnt het zijn oorspronkelijke doel: de privacy van gebruikers.

De EU heeft dit voorjaar nieuwe richtlijnen gepubliceerd waarin staat dat bedrijven, de overheid en organisaties niet kunnen eisen dat gebruikers cookies accepteren om toegang te krijgen tot hun website. Dit hangt samen met het feit dat toestemming alleen geldig is als deze vrijelijk wordt gegeven, niet in de vorm van een blokkade die toegang tot de website verhinderd.

Het manipuleren gebruikers om hen over te halen om op accepteren te klikken lijkt dus verboden. Dit omdat ogenschijnlijk kleine beslissingen over de implementatie van cookies via de gebruikersinterfaceontwerp de bezoeker naar een bepaalde keuze leidt. Die keuze heeft invloed op de manier waarop mensen omgaan met het verlenen van toestemming voor het plaatsen van cookies.

We creëren zo een valse perceptie van privacy ten koste van de gebruiker van de website.

Privacywetgeving die de privacy van consumenten beschermt en bedrijven, overheden en organisaties in staat stelt gegevens op de juiste manier te gebruiken. Lijken innovatie te blokkeren waardoor bedrijven, overheden en organisaties niet met naleving bezig lijken te zijn.

Waardoor er nu wordt ingezet op toestemming op browserniveau dit zou de gebruikerservaring verbeteren zonder de privacy op te offeren:

Wat zou betekenen dat gebruikers ervoor kunnen kiezen om alle cookies te accepteren of te weigeren. Nog een stap verder is, dat gebruikers hun voorkeuren voor gegevensverzameling kunnen afstemmen. Dit zou gebruikers in staat stellen om doordachte en geïnformeerde beslissingen te nemen over hun gegevens, in tegenstelling tot de gehaaste en apathische ervaring die ze nu hebben bij het bezoeken van een website.

Zo zouden we het moment moeten gebruiken, om alternatieven te bedenken waarbij privacy en naleving niet op gespannen voet staan.

Het verzamelen van gegevens staat nog maar in de kinderschoenen. En toch halen bedrijven, overheden en organisaties al heel wat waarde uit data. Daarbij groeit data exponentieel, net als ons vermogen om er kennis uit te destilleren. Als je, de hoeveelheid gegevens voorstelt die over ons beschikbaar is, zo groot zijn als een kleine meloen, dan groeit deze kleine meloen tegen 2030 tot een grote watermeloen. En in 2050 zullen deze watermeloenen de grootte hebben van een heel veld vol watermeloenen!

Maar wat betekent dat? Wat draagt ​​precies bij aan dit soort groei? Wat betekend dit voor de waarde die we uit de gegevens kunnen halen, zal deze lineair groeien met de hoeveelheid gegevens? En welke implicaties heeft het toekomstige data-universum op onze toekomst.

Gaat data in de toekomst vorm geven aan elke branche. De gegevens groeien niet alleen snel, volgens prognoses groeien ze waarschijnlijk exponentieel! Daarbij groeit ook rekenkracht in de komende jaren exponentieel! Een probleem met exponentiële groeitechnologieën is dat je het pas merkt als het te laat is.

Hoe groot dit wordt, en welke rijkdom kan worden gecreëerd en hoe we de wereld kunnen beïnvloeden.

“We leven dus in een wereld die mondiaal en exponentieel zal groeien de komende jaren. Daarbij zijn onze hersenen, perceptueel niet ontworpen om op deze schaal gegevens te verwerken. Onze lineaire geest kan letterlijk geen exponentiële progressie vertonen.”

Als we er vanuit gaan dat de meeste nieuwe gegevens realtime zijn, en gebeurtenis- / gedragsgegevens zullen zijn. Zullen deze gegevens in staat zijn een goed beeld te vormen over ons. Veel gegevens zullen ook op mobiele apparaten staan, die ook deze gegevens zullen verwerken en de resultaten zullen delen. Met als klap op de vuurpijl gratis technologie die al deze veranderingen mogelijk maken en opensource zullen zijn. Gratis in ruil voor realtime data die ons leven in kaart brengt en gedrag voorspelbaar maakt.

Heb je nu het gevoel dat je in de goede richting loopt, is die richting in staat om van de wereld een betere plek te maken? Als we het antwoord op deze vraag hebben, hebben we ook de vraag beantwoordt: “Waarom is dit nu zo belangrijk?”

Van wie zijn persoonsgegevens? Deze vraag heeft een geopolitieke waarde die niet meer weg te denken is.

Laten we daarom de vraag herhalen: van wie zijn persoonlijke gegevens? Ze zijn van mij, maar ook van ons. Ze zijn alleen van jou, voor zover ik ze je geef, ze zijn alleen van jou, voor zover je bevoegd bent om ze te verwerken. Ze zullen het nooit zijn, want ik weet niet van wie ze zijn.

Wiens persoonlijke gegevens

Persoonlijke gegevens zijn “van mij” en dat is duidelijk: het is natuurlijk, duidelijk en het is legitiem. Het back-uppen en omzetten van gegevens wordt steeds gemakkelijker en met steeds meer GB’s aan informatie. Lijken we weg te lopen van de consequenties van veel data op een plek. Deze data zorgt voor een grote bron aan gegevens, die commercieel aantrekkelijk zijn voor derden.

Persoonsgegevens zijn “van ons” zo klaar als een klontje, met de nadruk op “Onze” en in feite de reden van de EU in verzet komt, tegen bedrijven die persoonlijke gegevens in de EU verzamelen buiten de EU willen bewaren.

Hetzelfde gebeurt wanneer Donald Trump, Tik Tok wil verbieden in de VS als het niet onmiddellijk een partner vindt voor het beheer van persoonlijke gegevens op Amerikaanse servers.

Rond het woord ‘onze’ duikt een opeens een kwestie van datasoevereiniteit op, kortom, landen hebben de plicht om barrières op te werpen ter verdediging van data met betrekking tot de legitieme ambities.

Elk risico van onteigening door wet of technologie en soevereiniteit die aantoont, hoe gegevensbescherming een voorwaarde is voor veiligheid.

Persoonlijke gegevens zijn “van hun” wanneer de politiek geen aanspraak maakt op het beheer van deze gegevens en consumenten klikken op verwerkingsautorisaties zonder deze te lezen, en nooit begrepen hebben voor welk gebruik ze toestemming hebben gegeven. De cookiewet en de AVG werden altijd beschouwd als hinderlijk en niet als een beschermingsmaatregel die niet gereduceerd zou kunnen worden tot een extra klik.

Deze samenhang tussen gegevensbescherming en democratie verklaart waarom de Europese Unie, juist op deze grond, haar digitale soevereiniteit wilde bevestigen. Een garantie van de rechten van de persoon met betrekking tot een ieder die zijn identiteit met persoonlijke gegevens beheert.

Zelfs buiten de territoriale grenzen die door het versturen van persoonlijke gegevens over een netwerk kunnen worden overschreden.

De persoonlijke gegevens, die “nieuwe olie” worden genoemd lijken te worden gebruikt zonder dat er grenzen worden gesteld. Data die vaak zonder grenzen wordt verstuurd tussen continenten, vraagt vandaag de dag de maximale aandacht: waarbij urgentie, een noodsituatie wordt met het uitrollen van steeds meer clouddiensten en met de toenemende gevoeligheid omtrent datasoevereiniteit.

De vraag “van wie zijn de persoonlijke gegevens?” Vereist daarom antwoorden die minder oppervlakkig en begrijpelijker zijn. Omdat dit een retorische vraag is, die elke burger had moet stellen voordat er werd geklikt op de autorisatie voor het gebruik van persoonlijke gegevens. Alleen op deze manier kunnen we Facebook beter begrijpen, WhatsApp beter gebruiken, de back-ups van Google beter reguleren en sterker het Europese data soevereiniteit beleid ondersteunen dat zich inzet om uw persoonlijke gegevens te beschermen. Mijn data. Onze gegevens.

Specialisten voor gegevensbescherming lijken een nieuwe bron van inkomsten te hebben gevonden. Via een collectieve claim worden bedrijven, organisaties en overheden aansprakelijk gesteld voor data verlies.

Immers in de digitale wereld van vandaag zijn persoonlijke gegevens een waardevol goed. Maar al te vaak zorgen onachtzame bedrijfsprocessen, menselijke fouten of cybercriminaliteit ervoor dat persoonlijke gegevens niet goed beschermd zijn.

En als onze persoonlijke gegevens in verkeerde handen vallen, dan kan dit zeer ernstige gevolgen hebben, waaronder financiële-, emotionele gevolgen en het verlies van privacy.

Waar financiële of persoonlijke gegevens zijn blootgesteld als gevolg van nalatigheid van een bedrijf, organisatie of de overheid, die u vertrouwde om uw gegevens veilig te houden. Is het verontrustend en frustrerend als je persoonlijke gegevens toch op straat belanden.

Door de AVG (GDPR) hebben consumenten rechten gekregen, echter veel weten niet wat hun rechten zijn en wat ze daarmee kunnen doen.

Als uw persoonlijke gegevens zijn blootgesteld als gevolg van beveiligingsfouten door een bedrijf, organisatie of de overheid die uw persoonlijke gegevens bewaart, heeft u het recht om schadevergoeding.

Compensatie voor consumenten van wie hun persoonlijke gegevens zijn blootgesteld als gevolg van nalatigheid van een andere partij.

De schadevergoeding voor inbreuken op de gegevensbescherming, datalekken, inbreuken op de mensenrechten en misbruik van persoonlijke informatie:

* Is uw privacy in gevaar is gebracht door een klokkenluider.

* Is uw persoonlijke informatie misbruikt of verkeerd behandeld.

* Zijn uw privégegevens in handen gevallen van cybercriminelen.

* Zijn uw gegevens per ongeluk verloren gegaan of zijn ze gelekt.

* Heeft een organisatie de wet overtreden en uw informatie zonder uw toestemming gebruikt.

* Zijn uw persoonlijke gegevens zonder uw uitdrukkelijke toestemming naar een derde verzonden.

* Heeft een organisatie niet up-to-date, nauwkeurige informatie over u bijgehouden en heeft dit u schade berokkend.

Als u schade of leed, heeft geleden veroorzaakt door een organisatie die een deel van de AVG (GDPR) heeft overtreden, dan heeft u recht op schadevergoeding.

Met deze wervende teksten zullen gespecialiseerde advocatenkantoren de komende maanden de nederlandsche markt bewerken.

Waardoor de kans op een collectieve claim tegen u bedrijf, organisatie of overheidsinstantie tot de reële mogelijkheden behoort. Want veel van de zaken die in de AVG (GDPR) zijn geregeld, zijn nog geen standaard binnen de bedrijfscultuur van bedrijven, organisaties en overheidsinstellingen.

In 1971 een oorlog tegen drugs begonnen die in 2001 gezelschap kreeg van de War on Terror. Dit jaar begon de president van de Verenigde Staten een wereldwijde War on Data om het kwaadwillige verzameling van persoonsgegevens te ‘bestrijden’. Het is de eerste keer dat de Verenigde Staten een oorlog voert om de digitale Clone van zijn burgers. Hoewel dit een verschuiving van het slagveld betekent naar cyberspace en handel in gegevens, is de kans groot dat ook deze oorlog aanzienlijk menselijk leed met zich meedraagt.

In 1971 verklaarde de Amerikaanse president Richard Nixon de ‘War on Drugs (WoD)’ om vraag en aanbod verdovende middelen uit te bannen. Onderdelen uit deze oorlog waren een drugsverbod, militaire hulp en militaire interventies. De prijs die we betaalde was zowel menselijk als financieel enorm, het heeft miljarden dollars gekost en jaarlijks duizenden levens geëist.

In 2001 begon de Amerikaanse president Bus de ‘War on Terror (WoT)’ in reactie op de aanslagen van 11 september. Dit koste tot nu toe tussen de 480.000 en 507.000 mensen het leven (Afghanistan, Pakistan, Irak). Tijdens deze oorlog evolueerde de manier van oorlogvoering met behulp van gewapende drones. Dit betekende ook dat de gevechten steeds meer vanuit een vaste basis konden worden gevoerd zonder grote verplaatsingen van manschappen en materieel. Langzaam maar zeker werden de War on Drug en de War in Terror samengesmolten.

Begin dit jaar lanceerde president Trump de ‘War on Data’ (WoDa). Waarbij er belangrijke maatregelen genomen zijn om de kwaadwillige verzameling van persoonsgegevens van burgers te bestrijden. En terwijl andere oorlogen werden en worden gevochten met militaire instrumenten, vertrouwt de War on Data op het beperken van de handelsvrijheden en het herzien van het handelsbeleid, handel en reguleringen.

Digitale lichamen zoals afbeeldingen, informatie, biometrische gegevens en andere gedigitaliseerde gegevens vertegenwoordigen de nieuwe economie , maar daarover hebben we maar weinig zeggenschap of controle. Kwesties als controle en zeggenschap zijn met name relevant wanneer dergelijke gegevens worden opgeslagen in databases waartoe toegang kan worden verleend (bijv. Via min of meer openbare overeenkomsten voor het delen van gegevens), geforceerd (bijv. Hacking) of als bijproduct van onbedoelde lekken.

Hoewel de War on Data op dit moment een duidelijk vijand heeft zal de impact ervan waarschijnlijk aanzienlijke gevolgen hebben voor de wereldbevolking. Dit houd verband met het verzamelen van digitale gegevens als antiterreurtechnologie, waarbij enorme hoeveelheden digitale data worden verzameld, ook wanneer de gronden voor verdenking ontbreken.

Bij AI lijken we er een op eigen risico methodiek op na te houden.

Een gebrek aan verantwoording bij AI kan leiden tot boetes, merkschade en verloren klanten, dit alles kan worden voorkomen door due diligence uit te voeren en te voldoen aan een aantal simpele principes.

De risico’s van het verkeerd gebruik van AI zijn reëel en helaas vallen ze niet altijd rechtstreeks onder de controle van organisaties, overheden en onderneming.

“Risicobeoordeling van alle AI-bronnen wordt bemoeilijkt door een uitgebreide toeleveringsketen van componenten met mogelijk effecten op de output van het AI-systeem”.

De meeste organisaties, overheden en ondernemingen werken samen met andere partijen in AI-systemen meestal omdat de nodige technologie en vaardigheden niet in huis zijn.

Er kunnen zich problemen voordoen met verschillende toeleveranciers van onderdelen in de AI keten. En omdat we in de keten ook nog taalbarrieres tegen komen kunnen we soms niet volledig begrijpen waar dingen voor zijn of waar ze vandaan komen. Verkeerd gelabelde gegevens of onvolledige gegevens kunnen leiden tot schadelijke fouten, vooroordelen, privacy geschillen en zelfs veiligheidsproblemen.

Het hoogste risico op een systeemfout met negatieve gevolgen lijkt dan niet ver weg. Zeker als we AI gaan gebruiken voor medische diagnoses, strafrechtelijke veroordelingen en kredietbepaling, begeven we ons in gebieden waar een fout in AI ernstige gevolgen kan hebben.

Dit wil niet zeggen dat we geen AI moeten gebruiken voor deze doeleinden, we moeten gewoon heel voorzichtig zijn. Begrijpen en kunnen uitleggen hoe de AI-systemen gebouwd zijn en waar de kwetsbaarheden liggen. Want de complexiteit van AI-systemen is kwetsbaar voor fouten en net zo vatbaar voor vooroordelen als de gemiddelde inwoners van ons land.

Daarbij is er ook het risico dat AI-systemen worden gebruikt voor andere doelen dan waar ze ooit voor gebouwd zijn. Waardoor doelen veranderen en een simpel algoritme ineens een wapen kan in de strijd kan zijn.