Het is vier jaar geleden dat in de EU de Algemene Verordening Gegevensbescherming (“AVG”) van kracht werd. Sindsdien heeft de AVG een domino-effect gehad, aangezien veel landen in de wereld de AVG als model hebben gebruikt om hun eigen regels voor de omgang met persoonsgegevens vorm te geven. Gezien alle veranderingen in de wetgeving inzake gegevensbescherming over de hele wereld, staan juridische en compliance-afdelingen van organisaties onder druk om gelijke tred te houden met dergelijke ontwikkelingen, aangezien ze hun compliance-programma’s voortdurend aanpassen in reactie op aanpassingen.
Er zijn op dit moment ten minste 20 landen (exclusief EU-lidstaten) die wetten aangenomen hebben die aanzienlijk in de buurt komen van de AVG. Deze landen bevinden zich op elk continent van de wereld, niet alleen in Europa. Dit komt bovenop de 14 landen die een beschermingsniveau voor persoonsgegevens bieden dat gelijkwaardig is aan het beschermingsniveau in de EU.
71% van de landen in de wereld heeft nu een of andere vorm van wetgeving op het gebied van gegevensbescherming, 9% is bezig met het aannemen van wetgeving op het gebied van gegevensbescherming en slechts 15% heeft nog geen wetgeving op het gebied van gegevensbescherming (UNCTAD).
Van eén ding kunnen we zeker zijn, in de meeste landen die wetgeving op het gebied van gegevensbescherming hebben aangenomen, is het recht opgenomen voor individuen om geïnformeerd te worden over de manier waarop hun persoonsgegevens worden verwerkt. Het recht op inzage, rectificatie en uitwissing komt vrij regelmatig voor in wetgeving over de hele wereld.
Met een meldingsvereiste voor gegevensinbreuken Veel landen hebben verplichte vereisten ingevoerd om meldingen te doen na een inbreuk op de beveiliging waarbij persoonsgegevens betrokken zijn, ofwel binnen 72 uur na een dergelijke inbreuk (ten minste 22 landen in Europa met uitzondering van de EER en het VK, Latijns-Amerika, APAC en Afrika) en sommige vereisen meldingen van datalekken binnen 5 of 15 dagen.