My Sensor Data

Sinds de uitvinding van computers wordt de term data gebruikt om te verwijzen naar informatie, die werd verzonden of opgeslagen. Maar dat is niet de enige soort data die wordt gebruikt; er bestaan ​​ook andere soorten data. Dus wat zijn de soorten data? Data bestanden kunnen bytes en bits zijn in het geheugen van elektronische apparaten, of het kunnen feiten zijn die in iemand heeft opgeschreven of die iemand heeft onthouden.

Als we het nu hebben over data, voor wetenschappelijk gebruik, dan zal het antwoord op “wat is data” zijn verschillende soorten informatie die verkregen voor onderzoek.

Echter in onze huidige samenleving bestaat er nog een vorm van data, deze data wordt verzameld zonder een vooraf gesteld doel. Deze data wordt verzameld door sensoren, camera’s en ons gedrag op het internet.

Smartphones hebben geleid tot een toename van ongestructureerde data die met name wordt gegenereerd uit, tekst, video en audio plus de web- en logactiviteitenrecords.

Deze big data wordt interessant door variëteit, volume, waarde, waarheidsgetrouwheid en snelheid. En zeer interessant voor e-commerce een belangrijke bedrijfstak in de huidige samenleving, die zijn bedrijfsmodellen baseert op basis van big data en gegevens behandeld als een asset. En omdat er veel voordelen aan het gebruik van big data zijn, zoals lagere kosten, hogere efficiëntie, hogere verkopen, enz. Is het verzamelen van data een hoofdactiviteit voor deze bedrijven.

Gegevensvalidatie

Gegevensbewerking

Gegevenscodering

In de hypercompetitieve wereld van e-commerce is er veel geld te verdienen, door meer data te verzamelen, wat opmerkelijk genoeg de mogelijkheid bied om complexe onderzoeksinformatie te halen, stukjes kennis af te leiden en de bedrijfsmodelen aan te passen aan nieuwe marktbehoeften.

Consumenten begrijpen niet precies wat bedrijven, hun bereid zijn te geven, in ruil voor toegang tot persoonlijke gegevens en informatie.

De Covid-19-crisis heeft onvermijdelijk invloed gehad op het gedrag van consumenten, en dat heeft het bedrijfsleven wakker geschud, ze zullen het vertrouwen van hun klanten moeten winnen, moeten behouden of moeten herwinnen. Waarbij de consumenten voor een gepersonaliseerde, wrijvingsloze ervaring moeten balanceren, met de toenemende roep om hun gegevens.

Waarbij bedrijven moeten balanceren tussen de verschillende soorten wetgeving die bij het behandelen van persoonlijke gegevens horen.

Echter uit onderzoek blijkt dat slechts 24% van de consumenten de waarde ziet van personalisatie als het resultaat van het delen van gegevens met bedrijven, en slechts 15% vindt dat ze waarde krijgen door toegang te verlenen tot hun gegevens aan bedrijven.

“Consumentengedrag en consumentenverwachtingen zijn vaak niet evenredig en staan soms haaks op elkaar. Onderzoek naar hoe consumenten privacy, gegevens en beveiliging ervaren geeft ook geen duidelijke conclusie. “Consumenten willen personalisatie; ze houden van personalisatie, maar ze begrijpen niet wat ze daarvoor noodzakelijkerwijs hebben gedeeld en wat bedrijven doen om het te leveren of wat ze doen met de verzamelde gegevens. “

De scheiding tussen de intentie van bedrijven en de verwachting van een consument is groot, en er is echt de behoefte om ‘duidelijker’ en transparanter te zijn over hun plannen voor het gebruik van gegevens en die informatie vervolgens te gebruiken om persoonlijke ervaringen te leveren. En dat is vooral cruciaal, aangezien het consumentengedrag blijft veranderen, waarbij veel consumenten meer digitale technologieën gebruiken om thuiswerken te ondersteunen en als gevolg daarvan hun informatie delen.

“Het is belangrijk dat bedrijven laten zien dat consumenten bedrijven kunnen vertrouwen met de informatie die ze verzamelen.”

“Vertrouwen is nu belangrijker dan ooit voor consumenten in een wereld waar alles op zijn kop is gezet.”

“Elke [data] inbreuk is een inbreuk op loyaliteit voor een merk en heeft de potentie om veel meer impact te hebben in het evoluerende consumentengedrag.”

85% van de consumenten zegt dat hun relatie met bedrijven is veranderd na een datalek, en 65% zegt dat ze helemaal geen zaken meer doen met dat bedrijf.

Steeds meer digitale autochtonen zien de waarde van uitwisseling van gegevens, aangezien millennials meer waarde toekennen aan personalisatie, en verwachten daar meer uit te halen met het akkoord om hun persoonlijke gegevens te delen dan consumenten in andere leeftijdsgroepen. Dus, veranderen hun percepties van privacy als het gaat om personalisatie?

Maar het gaat niet alleen om ‘toestemming en verzamelen’. Het gaat erom wat bedrijven gaan doen nadat consumenten ze de gegevens hebben gegeven en of die gegevens de relatie echt zullen verdiepen. Maar al te vaak zie je dat het najagen van een target belangrijker is, dan zich echt te concentreren op de consumentenervaring.

Mobiele telefoons spelen een steeds grotere rol in ons dagelijks leven bevatten een grote verscheidenheid aan sensoren die de fysieke omgeving kunnen detecteren. Echter is het gebruik van data uit deze sensoren momenteel een probleem, dat zou kunnen opgelost door de data te zien als participatieve waarnemingen. Die mogelijk worden gemaakt met behulp van sensoren op mobiele telefoons. 

Om die data te kunnen gebruiken moet de consument zich betrokken voelen en zich niet gedwongen voelen om toestemming te verlenen. Het is over het algemeen lastig om toestemming te verkrijgen die door de consument in vrijheid is geuit, vanwege de ongelijke machtsverhouding die kan bestaan.

Het moet voor de consument duidelijk en begrijpelijk zijn welke verwerking, van welke gegevens aan wie worden verstrekt.

Alleen zo is de consument in staat om een weloverwogen beslissing te nemen, te begrijpen waarmee wordt ingestemd en eventueel het recht uit te oefenen om de toestemming op een later moment in te trekken.

Steeds meer nemen Autonome systemen de overhand in onze samenleving, Fysieke robots (zelfrijdende auto’s, grasmaaiers en stofzuigers), geavanceerde algoritmen, machine learning en kunstmatige intelligentie (AI). Naarmate deze autonome systemen meer mogelijkheden krijgen, vertrouwen we erop dat ze de juiste beslissingen nemen, steeds vaker zonder onze tussenkomst.

Maar autonome machines zijn geen mensen. Ze missen iets fundamenteels ze zijn niet van vlees en bloed en hebben geen geweten. Als mensen besluiten nemen, menen we dat ons geweten onze besluitvorming beïnvloedt. We zorgen ervoor dat onze beslissingen mensenrechten respecteren, regels naleven, risico’s vermijden en meer nuances die onze beslissing ondersteunen.

Wanneer een autonome machine namens ons een beslissing neemt, kan deze niet beoordelen of die beslissing ethisch goed of slecht is. Wat onbedoelde gevolgen kan hebben en zorgen voor misverstanden.

SyRI was een autonome systeem van het ministerie van Sociale Zaken waarin persoonsgegevens van Nederlandse burgers uit allerlei overheidsdatabases werden samengevoegd, gecombineerd en geanalyseerd met de bedoeling om sociale zekerheids-, arbeids- en belastingfraude tegen te gaan.

Het gebruik van SyRI zou tot risicomeldingen leiden, namelijk profielen van burgers en ‘verwonderadressen’ met een verhoogd risico op fraude. Verwonderadressen slaat op een loket van het UWV waar medewerkers adressen waarbij ze aan de correctheid twijfelen kunnen melden. Burgers met een verhoogd risico op fraude werden in een register opgenomen en konden vervolgens worden onderworpen aan strafrechtelijke en bestuurlijke onderzoeken en sancties.

Er kunnen een aantal verschillende dingen achter de vertekening zitten: de brongegevens en de gebruikte methoden. Elke vertekening in de gegevens die worden gebruikt om de algoritmen te trainen, wordt versterkt in de besluitvorming van de machine. “Bagger in – bagger uit”, zouden we zeggen. Maar mensen selecteren de gegevens; machines kunnen niet beoordelen of die gegevens tot een vertekend resultaat zullen leiden.

Ontwerpen zullen nooit helemaal ethisch neutraal zijn. De ontwikkelde methoden omvatten namelijk vooringenomenheden, die wordt onthuld in de resultaten van de autonome machine.

Ethiek klimt op de agenda door discussies over autonome systemen en ethiek. In een zakelijke context spelen ethische vragen een steeds strategischer rol in het bestuur en het samenspel van sociale en duurzame verantwoordelijkheden. Maar al te vaak richten vragen zich op privacy.

Digitale ethiek en privacy worden inmiddels gezien als een strategische trend. Door over te schakelen van privacy naar ethiek gaat het gesprek verder dan zijn we compliant in de richting van doen we het goed. Deze heroriëntatie kan een potentieel onbedoeld gevolg hebben voor autonome systemen: veranderingen op lange termijn in menselijk gedrag.

De ethische uitdaging is veel breder dan privacy. Het gaat erom dat wij, als mensen, de eindverantwoordelijkheid nemen voor de resultaten van de beslissingen die door onze autonome systemen worden genomen. Het gaat erom dat we ons niet verschuilen achter de technologie.

De nieuwe standaard webtechnologie met toevoeging van enkele van de nieuwste JavaScript-functies. Dit zijn websites die de look en feel geven van een native Android- of iOS-applicatie met een backend-code van websites.

Progressive Web Apps hebben de deur geopend naar mogelijkheden om rijke ervaringen op het mobiele web te creëren. Dit is mogelijk gemaakt met behulp van gestandaardiseerde functies in JavaScript en webbrowsers.

Het is een platformonafhankelijk applicatieontwikkelingsplatform dat het werk van zowel Android- als iOS-app-ontwikkelaars verlicht. Progressieve ontwikkelaars van webapps proberen te concurreren met de functionaliteiten van native apps.

Voor contacttracing lijkt Bluetooth LE om een ​​aantal redenen interessant doordat dit op elk toestel terug te vinden is. Een van de sleutels hier is het nabijheidsprofiel (PXP) van Bluetooth LE, de kerntechnologie waar Bluetooth op vertrouwt voor het lokaliseren en volgen van apparaten. Door te meten hoeveel stroom wordt ontvangen van een Bluetooth-signaal (de RSSI-waarde), kunnen we schatten hoe ver het is verwijderd.

Er zijn ook vergelijkbare toepassingen van Bluetooth LE-technologie, standalone toepassingen die je kunnen volgen en locatiegebaseerde meldingen kunnen activeren wanneer u in de buurt bent. Hoewel deze meestal worden gebruikt om klanten in winkels te volgen, deals aan te bieden en advertenties te tonen, lijkt de basistechnologie eigenlijk sterk op contacttracing.

Er zijn echter gebreken en oneffenheden: het werkt alleen goed tot een bepaald niveau van precisie. Bluetooth kan u helpen om ruwweg een object te vinden, maar de exacte fysieke locatie is niet iets waar Bluetooth LE-technologie in uitblinkt. Interferentie obstakels en obstakels tussen apparaten, zoals rugzakken, kleding, muren of ramen, zorgen voor een afname van nauwkeurigheid, omdat de signaal sterkte afneemt welke wordt gebruikt om de afstand te meten.

Daarom wordt er ook gekeken naar een andere technologie (Ultra Wideband-radio of UWB) te gebruiken voor het lokaliseren van andere apparaten. Echter het probleem is dat ondanks dat deze technologieën geschikter is, er maar heel weinig mobile telefoons de UWB-radio’s hebben.

Door de beperkingen van Bluetooth LE zullen we anders moeten gaan kijken hoe de techniek in te zetten. Een kortere afstand van elkaar zou de betrouwbaarheid op het gebied van bereik juist goed zijn om ons te helpen bij het waarschuwen voor blootstelling aan het virus. Aangezien het virus niet door muren kan lijkt een kortere afstand gerechtvaardigd.

Bluetooth LE is een oplossing waarbij gebruikers niet in de buurt van besmettingsbron hoeven te komen.

Tot voor kort hadden we nog geen contacttracing en nu moeten we worden overtuigd van het nut, om via bluetooth alle contactmomenten te registeren. Via unieke nummers die versleuteld worden opgeslagen op je eigen telefoon. Op zich zouden we als Nederlanders gecharmeerd kunnen zijn van contacttracing. Immers we sparen al jaren lang zegeltjes, speldjes, plaatjes en kilometers en dat kan nu zonder er moeite voor doen.

Maar het gebruik van de app is niet beperkt tot het sparen van uniekenummers omdat door deze unieke nummers weten of je ergens bent geweest en met wie je contact zou kunnen hebben gehad.

En behalve dat we weten dat jij bent langs geweest, weten we het ook van anderen.

Zoals de supers dat weten, als we boodschappen hebben gedaan en wat we hebben gekocht, toen we er waren en met wie. Deze techniek is wat privacy betreft niet helemaal water dicht omdat iedereen de unieke nummers kan uitzenden. Maar gelukkig niet kan uitlezen maar dat kunnen we zelf doen of bedrijven als ze ons maar genoeg redenen geven om onze uniekenummers te delen.

Een bekende hindernis dus ook voor contacttracing is het overtuigen van gebruikers om deel te nemen. Gevoeligheid ligt bij het vertrouwen in beide bedrijven en zorgen over de privacy, gebruikers van contacttracing moeten een app installeren om deel uit te maken van het waarschuwingssysteem. Maar veel gebruikers gebruiken de app mogelijk niet, wat de betrouwbaarheid van het waarschuwingssysteem aantast.

Om effectief te zijn, heeft de app ongeveer 50 tot 70 procent van de bevolking nodig die de app actief gaat gebruiken. Anders zouden besmette mensen niet weten waar ze het virus opliepen en onbewust het virus blijven verspreiden.

Contacttracering zes weken geleden hadden we daar maar weinig van gehoord.

Een toepassingen van Bluetooth LE-technologie kennen we nog van iBeacons, de kleine cameraatjes uit de reclame borden. En doorgaans gebruikt om ons in winkels te volgen, of onze reactie op een advertentie te registreren, korting aan te bieden en advertenties te plaatsen, deze technologie lijkt de basistechnologie in feite sterk op het door Apple en Google voorgestelde systeem.

De gebruiker moet er deze keer voor kiezen om de service te gebruiken, zelfs wanneer de tweede fase wordt uitgerold en de techniek een onderdeel van het besturingssysteem is.

De technische oplossing zal een unieke cryptografisch gegenereerde code afgeven en deze uitzenden. De codes bevatten geen identificerende informatie of locatiegegevens.

Elke telefoon bewaart de codes die hij ontvangt gedurende 14 dagen. Wanneer iemand een Covid-19-infectie meldt, worden hun codes geüpload naar een centrale server. Andere telefoons zouden deze lijst periodiek controleren om te zien of ze een van die codes hadden ontvangen, wat aangeeft dat de eigenaar dicht bij een geïnfecteerde persoon is geweest.

• Slimme digitale oplossing, die kan bijdragen aan bron- en contactopsporing, waarbij stringente eisen worden gesteld aan onder meer snelle beschikbaarheid, privacy en informatiebeveiliging

• Slimme digitale oplossing, die kan bijdragen aan zelfmonitoring en begeleiding op afstand, waarbij stringente eisen worden gesteld aan onder meer snelle beschikbaarheid, privacy en informatiebeveiliging

• Overige digitale oplossing, die kunnen bijdragen aan de transitiestrategie

• Randvoorwaarden waaronder dergelijke digitale oplossing  kan worden ingezet (met betrekking tot techniek, inhoud, werking, implementatie, de privacy en informatieveiligheid).